Robiący ogromne wrażenie poemat, niczym podczas spaceru wśród nagrobków oddający głos poszczególnym zmarłym już postaciom, które, jak gdyby wciąż jeszcze żyjąc i roztrząsając historię własnego życia i śmierci, mówią do czytelnika o swoich nieszczęśliwych miłościach, odrzuceniu, samobójczej lub tragicznej śmierci. Przegląda się w ich losach niesprawiedliwość ludzkiego świata, ograniczoność i zła wola żyjących. Poprzez groby widzimy całą nędzną kondycję człowieka w świecie, w którym bigoteria, fanatyzm i zwykła głupota społeczności decyduje o tragicznym losie jednostek.
Wydany po raz pierwszy w 1913 roku, poemat zrujnował karierę prawniczą autora. Po polsku wyszedł po raz pierwszy dopiero w 1968 roku, potem jeszcze pod zmienionymi nieco tytułami: Antologia Spoon River (1981) i Epitafia ze Spoon River (2000). W 2006 zrealizowano według poematu niezły spektakl teatru telewizji z plejadą aktorów polskich teatrów.