Opinia na temat książki Ulice ciem

A gdyby tak dodać nutkę magii do kryminału? Co Ty na to? 😉

Warszawa rok 1939 i Warszawa dziś. Dwa „światy”, różne okresy w historii, a jednak coś je łączy… magiczna księgarnia. To tam dzieją się cuda, to tam możesz znaleźć historię, której właśnie potrzebujesz, która jest Ci pisana.

Przenosiłam się z jednego okresu do drugiego i za każdym razem buzowały we mnie sprzeczne odczucia. Bo z jednej strony chciałam zostać tam gdzie byłam przed chwilą, z drugiej… tak bardzo mnie ciekawiło co dalej zaoferuje mi drugi świat. Wirowałam wśród nie jednej historii, a wielu, a każda z nich przepełniona była realizmem swoich czasów. Nawet się nie spodziewałam, że znam tyle określeń z gwary warszawskiej. Dzięki tym słowom, które dzisiaj trudno usłyszeć miałam wrażenie jakbym faktycznie tam była, w Warszawie, w 1939 roku.

Czytelnik podąża za Mańką i Zofią. To dwie dziewczyny, które próbują poznać prawdę, dwie dziewczyny, które odkrywają magię opowieści, ale też stawiają czoła problemom, jakie zesłał im los. To co je łączy to między innymi tajemnice zbrodni i traum, choć to nie wszystko, ale przecież nie mogę Ci wszystkiego opowiedzieć. Chce żebyś sama zatopiła się w tych słowach, żebyś poczuła momentami strach, niepewność, niesprawiedliwość, zaspokoiła swoją ciekawość, pomogła w rozwiązywaniu sekretów, wspierała dziewczyny, szukała sprawców, a ci są bardzo niebezpieczni.

To nie jest sielanka, to nie jest historia przepełniona szczęściem, o nie… bo pamiętaj „bez tych trudnych momentów nie można by docenić tych dobrych.” Problemy były, są i będą…

I pamiętaj wszystko jest możliwe… nie ma granic.. tylko musisz w to mocno uwierzyć!

A kim są owe ćmy? Jeśli zerkniesz do słownika właśnie gwary warszawskiej od razu się dowiesz, ale poczekaj, pozwól najpierw, aby ta opowieść Tobą zawładnęła.

„Jeśli pani widzi pszczołę w swoim świecie, niech pani dobrze ją traktuje, bo to wysłanniczka opowieści. Niesie swoja część historii, żeby ktoś inny mógł ją przechwycić.”