Opinia na temat książki Ukochane dziecko

Pośrodku gęstego lasu ukryty jest niewielki szałas. Otulony zewsząd drzewami wydawać by się mógł oazą spokoju, tajemniczości i bezpieczeństwa. Nic bardziej mylnego. Szałas ten stanowi prowizoryczny dom dla czwórki osób. Do środka nie dociera światło słoneczne przez co lokatorzy, a przynajmniej ta część z nich, która jest więziona zatraciła poczucie występowania dnia i nocy. Świeże powietrze dostarcza aparat cyrkulacyjny, który został zamontowany przez mężczyznę, który jest jednocześnie partnerem uprowadzonej kobiety, ojcem ich dzieci, które przyszły na świat właśnie w tym szałasie i nazywają go domem oraz.... porywaczem.

Przetrzymuje on Lenę i ich dwójkę dzieci w szałasie, z dala od cywilizacji przez co powoli zaczyna dawać znać o sobie bunt, depresja, złość, aż w końcu przychodzi akceptacja. Tylko dzięki nieustannym zabiegom Leny dzieci poznały podstawy edukacji i na tyle, na ile była w stanie przekazać im pozostałą wiedzę, to bez ustanku to robiła, co możemy zaobserwować na przykładzie córki Leny. Wykreowana postać małej Hannah bardzo mi się podobała. Była wręcz upiorna i momentami bałam się tej małej, kruchej dziewczynki.

Historia od początku trzyma w napięciu. Pewnie można by się było przyczepić do kilku rzeczy, ale poprzez to, że czułam się jakbym faktycznie uczestniczyła w tych wydarzeniach to przymykam na to oko.