Opinia na temat książki Uczucie prawdy

Rodzinne tajemnice. Nieopowiedziane historie. Ukryte zapiski czekające w szufladach i kufrach na ciekawskie oko dzieci, wnuków. One stanowią asumpt do zgłębiania dziejów bliskich.

Karolina Wasielewska w swojej debiutanckiej powieści „Uczucie prawdy” opowiedziała o odkryciach dwóch bohaterek. Przedstawiła w niej historię pewnej miłości.

Zosia i Justyna po śmierci babci wracają do domu, w którym spędziły część swego dzieciństwa. Z tym miejscem wiąże się wiele ich wspomnień. Okazuje się jednak, że czeka na nie jeszcze niejedna niespodzianka. Porządkując rzeczy zmarłej babci, znajdują stare zdjęcie i list, które rozpaliły ich ciekawość i uświadomiły, że nie znały seniorki tak dobrze, jak im się wydawało.

Dziewczyny pragną rozwikłać zagadkę związaną z wielką miłością kobiety dotychczas postrzeganej tylko jako babcię. Zaczynają zgłębiać temat, a czytelnik obserwuje, jak tworząca się szczelina czasoprzestrzeni pozwala im zajrzeć do przeszłości.

Fabuła powieści obejmuje przeszłość i teraźniejszość w malowniczej okolicy Kociewia, opisanej przez autorkę tek sugestywnie, że odnosi się wrażenie osobistego przemierzania wszystkich przedstawionych miejsc.

Ciekawa, pełna emocji historia wciąga czytelnika w wir wydarzeń, które długo czekały na to, by ujrzeć światło dzienne. Miło było spędzić czas z tą powieścią, do czego i was zachęcam. A ja może latem wybiorę się na wycieczkę do Kociewia, by skonfrontować wyobrażenia z rzeczywistością.