Ubóstwo w społeczeństwach postkomunistycznych

Charakterystyczną cechą lat dziewięćdziesiątych w Europie Środkowo-Wschodniej było systematyczne pogłębianie się sfery ubóstwa. Ubóstwo stało się immanentnym elementem nowych hierarchii i barier opartych na kapitalistycznych stosunkach rynkowych i zaczyna być trwałą cechą jednostek, co sprzyja powstawaniu ostrych podziałów. W książce "Ubóstwo w społeczeństwach postkomunistycznych" autor, analizując miejsce biedy w strukturze społecznej, odwołuje się do międzynarodowego badania zrealizowanego w 2000 roku w Bułgarii, Polsce, Rosji, Rumunii, Słowacji i na Węgrzech. Na tle innych krajów Polska korzystnie sytuuje się pod względem średniego standardu materialnego i stopy życiowej, ale okazuje się krajem najsilniej utrwalających się kontrastów w najniższych partiach hierarchii uwarstwienia.