Tylko między nami

Spora ksiązka. I nie tylko objętościowo, choć była na tyle ciężka, że w zasadzie czytałam ją tylko w domu. Masa kartek i mały druk. Ale wcale się nie dziwię, biorąc pod uwagę jak wiele autorka chciała tam zmieścić.
Tylko między nami to historia o kobietach w rodzinie. Ich życiu, związkach, codziennych problemach, troskach. Funkcjonowaniu w świecie, pracy, kontaktach z bliskimi. Relacjach międzyludzkich, małżeńskich. O tym, co dzieci mają prawo, a może obowiązek powiedzieć na temat związku swoich rodziców. Jak głęboko mogą w niego ingerować. Pewnie i o dojrzewaniu. O nabraniu odwagi, albo utracie sił, które pozwalają na wielkiej fecie z okazji 40 rocznicy ślubu wstać i powiedzieć – że to wielkie oszustwo, bo mąż przez całe małżeństwo zdradzał. I niesamowitej odwadze powiedzenia, że jest w tymi moja wina.
Historia 3,4, a może nawet 5 kobiet. Matki, trzech córek i ciotki – siostry męża/ojca, zakochanej bez pamięci w bracie, podkreślającej, że jedynie ktoś taki jak brat mógłby stać się jej mężem.
Rose matka, która w pewnym momencie mówi dosyć, zabiera kilka rzeczy i odchodzi. Uwikłana w rutynę małżeństwa, schemat codziennie wykonywanych czynności postanawia odszukać odpowiedzi na pytania, które po tylu latach nabrały w jej głowie realnego kształtu. Stella, prawniczka, najstarsza z dziewczyn, rozwiedziona, szczęśliwa ze swoją córeczką Amelią z marzeniami o stałym związku i kimś do kochania. Tara, średnia, zakochana w swoim niedawno poślubionym mężu, zakochana w pracy, ...