Monografia warszawskiego slawisty i antropologa kultury Roberta Kulmińskiego jest bardzo udaną próbą zbadania narracji o czeskich i polskich samospaleniach, które miały miejsce w 2. połowie XX wieku i na początku wieku XXI. „Bohaterami” książki są zarówno postaci znane, które na trwałe już zagościły w powszechnej świadomości historycznej, jak na przykład Ryszard Siwiec i Jan Palach, jak i mniej znane lub zupełnie zapomniane – Józef Dolak, Walenty Badylak, Jan Zajíc, Zdeněk Adamec. Podjęte przez autora wyzwanie antropologicznego odczytania zjawiska samospaleń oraz narosłych wokół niego narracji stanowi niewątpliwie w swoich założeniach i przeprowadzonej realizacji oryginalny projekt badawczy, zdecydowanie wyróżniający się na tle przede wszystkim literaturoznawczo zorientowanych polskich badań slawistycznych.