Opinia na temat książki Trzecia córka

Bardzo lubię czytać książki pana Arnolda Thomasa, vel Arnolda R. Płaczka. Od samej pierwszej książki poczułam, że będzie nam po drodze. Jak dla mnie są to pozycje akuratne. Nie przesadzone w niczym i nieubarwiane na siłę. Jednak z "Trzecią córką" mam pewien problem. Przez moment nawet pomyślałam, czy to na pewno ten sam autor, który napisał rewelacyjnego Efektora?

Cała historia wydaje mi się momentami trochę naciągana, chociaż sam pomysł ofiary-mordercy jest naprawdę przedni. Jednak nie wszystkie wątki są według mnie potrzebne. Nie podoba mi się też postać Jade Reflin. Rozumiem, że autor chciał pokazać twardą policjantkę, taką "kobietę z jajami", ale jak to się mam do jej zachowania wobec byłego narzeczonego? Ja odbieram je jako zwyczajnie szczeniackie. Te idiotyczne odzywki i to jej działanie wobec niego, jawi mi się jako wprost idiotyczne. Jade zachowuje się wobec tego faceta jak rozkapryszona wczesno nastolatka, której ktoś odebrał ukochaną zabawkę.

Ciekawie pokazane zależności w wydziale zabójstw, w ogóle w policji. Ręka myjąca rękę w myśl zasady "wszyscy wygrywają", zamiatając pewne niewygodne fakty pod dywan. Jednocześnie trochę mi tu miejscami kuleje fabuła. Bandzior trzy razy powtarza ten sam numer, a pani policjantka trzy razy go pokonuje właściwie tymi samymi chwytami. Coś tu nie gra i trochę zaczynało mnie to już nudzić...

Jednak to wciąż dobra książka, chociaż mam nadzieję, że druga część o detektyw Jade Reflin, będzie lepsza. Bo ta jest dobra, ale nie bardzo dobra w moim odczuciu.