Trumniarz

Dziewczynka odnajduje się po jednym dniu i opowiada, że spędziła ten dzień w trumnie, a porywacz znęcał się nad nią psychicznie i fizycznie. Nikt jej nie wierzy, a ona popada w obłęd – nie wychodzi z domu. Rino rezygnuje z pracy w policji i przenosi się na Lofoty. Tutaj od razu ma dwie sprawy, znajdują zwłoki nieznanego mężczyzny i dochodzi do zniknięcia następnej dziewczynki. W toku śledztwa okazuje się, że wcześniej też doszło do porwania dwóch dzieci, ale znów nikt nie uwierzył w porwanie. Okazuje się, że te wszystkie sprawy mają wspólny mianownik, a Rino znów musi rozwiązać sprawę.

Autor pisze opowieści o przeszłości, o okrutnych rodzicach, maltretowanych dzieciach i traumie, która towarzyszy im do końca życia. Tutaj takich osób mamy bardzo dużo, ogrom cierpień przeraża.
Wszystkie cztery powieści dotyczą przemocy, szczególnie wobec dzieci, zagadkowych wydarzeń i tego, że przeszłość dopadnie winnych i niewinnych. Wątki dotyczące głównego bohatera, niezbyt specjalnie mnie porwały, jego relacje z synem czy miłość do Guro. Trudno powiedzieć jakby potoczyły się dalsze części historii, niestety autor zmarł i tego się nie dowiem. Natomiast mogę napisać, że z powieści na powieść historie mnie bardziej wciągały i sądzę, że autor pisał coraz lepiej. Za każdym razem pisarz od połowy książki naprowadzał czytelnika na rozwiązanie zagadek, aby potem odwrócić wszystko o 180 stopni. Polecam wszystkim, którzy uwielbiają kryminały, zwroty akcji i psychologiczną warstwę, która ...