Tonące Miasto Kroniki Nekromantki 1

Zawiodłam się na tej książce, nie wciągnęła mnie. Styl jest przyciężki i bardzo oporny. Dopiero od około 150-200 strony jako tako mnie zainteresowała. Po wydarzeniach się prześlizgiwałam, niby o nich czytałam, ale nie czułam tej akcji. "Tonące miasto" jest nieemocjonalne - czytałam o śmierci, o poświęceniu, o głupocie, o idealizmie, o rozpaczy, ale nie czułam tego. To był zwykły, suchy tekst - zabrakło tu umiejętności autorki w przelewaniu uczuć na papier tak by udzieliły się one czytelnikowi. Poza tym autorka chyba nie mogła się zdecydować co do realiów w jakich osadzona jest akcja - z jednej strony pistolety i granaty, a tuż obok sztylety i miecze - wydaje mi się to w jakimś sensie sprzeczne. Lecz mimo wszystko - ciekawi bohaterowie i interesujący pomysł.

Początkowo bardzo ciężko było mi przebrnąć przez tą książkę i w zasadzie aż do końca powieści miałam problemy ze skoncentrowaniem się na czytaniu. Historia jest ciekawa i pomysł również interesujący, owszem, jednak uważam, że akcja toczyła się nieco mozolnie i czytanie tej książki zajęło mi więcej czasu, niż poświęcam go na jakąkolwiek lekturę. Niemniej polecam tę książkę, szczególnie tym, którzy liczą na trochę magii, intryg i szpiegostwa. A i małego romansiku nie zabraknie. :)

Książka jest wciągająca, pełna intryg i zwrotów akcji. Gdzie niegdzie gubiłam się też w tym kto z kim przeciwko komu. Trochę za dużo tego było, a może fakt, że nie mogłam poświecić się lekturze, jak zawsze to mam w zwyczaju, również się do tego przyczynił. Książka jako całość jest dobra, ale to końcówka dopiero zachęciła mnie do zabrania się za drugą część, kiedy takowa się pojawi. Czy polecam? I tak i nie. :P