Opinia na temat książki To nie jest, do diabła, love story

Zabierając się za lekturę tej książki podchodziłam do niej trochę niepewnie. Okładka jest co prawda bardzo subtelna i minimalistyczna (co mi się naprawdę podoba!), ale przez to ciężko czytelnikowi ocenić o czym tak naprawdę będzie ta historia. Obawiałam się, że ta historia mnie wynudzi, że nie będzie w niej nic dosłownie, co mogłoby mnie do niej przyciągnąć i że ogólnie zanudzę się jak mops. I, niestety, poniekąd tak się stało.

Ella to dziewczyna, której raczej każdy z nas by współczuł. Chociaż ma obydwoje rodziców to jednak czuć w niej jakiś smutek. Bo zarówno mama jak i ojciec nie interesują się nią zbytnio i wychodzą z założenia, że za pieniądze można kupić dosłownie wszystko. Dlatego Ella boi się kogokolwiek dopuścić do swego serca… Jonasz z kolei to chłopak, który ma kochającą rodzinę, w której ciągle jest gwarno. Każdy każdego zaczepia, coś do kogoś mówi i ogólnie jest spory rozgardiasz. Kiedy poznaje on Ellę jest na rozstaju dróg - jego ukochana, Lily, zdradziła go, a on włóczy się po Poznaniu. Czy tych dwoje tak różnych osób może stworzyć udany i kochający się związek?

Powieść ta od pierwszych stron mnie w ogóle nie porwała. Nie pojawiło się w niej nic, co by mnie przyciągnęło czy zaciekawiło w niej. Czytałam ją dalej tak naprawdę tylko dlatego, że byłam ciekawa zakończenia. Nie polubiłam za bardzo żadnej z postaci, które tutaj się pojawiały. Rodziców Elli znienawidziłam z miejsca, Ellę podziwiałam za upór i za swego rodzaju ostrość, ale z drugiej strony nie miałam czegoś takiego, że musiałam jej kibicować i że liczyłam na jej szczęście. W sumie ze wszystkich bohaterów polubiłam najbardziej chyba Jonasza, bo od samego początku emanował pozytywną energią i takim ciepłem, jaki daje na przykład ciepły zimowy kocyk, pod którym chętnie spędza się zimowe, zimne wieczory. Dlaczego jednak dałam odrobinę wyższą ocenę tej książce? Za zakończenie właśnie. Za takie ostatnie zdania i słowa autorzy powinni ponosić kary i to ogromne! Zostawiać czytelników w tak dramatycznej scenie? Końcówka tej powieści okazała się niezwykle emocjonująca i obfitująca w wiele wydarzeń, na których nie raz i nie dwa łapałam się za serce.

Podsumowując, “To nie jest, do diabła, love story” to bardzo życiowa historia dwójki młodych ludzi, którzy próbują odnaleźć swoje szczęście. Przypadkowo spotykają się i tak zaczyna się ich wspólna opowieść. Zaletą tego tytułu jest niewątpliwie lekki styl pisania Julii Biel, ale gdybym mogła decydować, to skróciłabym go o połowę. Tak naprawdę dopiero pod koniec zaczyna się coś dziać i akcja leci na łeb na szyję. Nie odradzam tej lektury, ale też jakoś mocno nie zachęcam do sięgnięcia po nią.

Za możliwość przeczytania dziękuję @wroclawianka.czyta, która zorganizowała ten booktour.