Cytaty z książki "To ja, Klara"

“Chciałam, żeby mnie przytuliła, wytłumaczyła, co to może dla nas oznaczać, ale ona nie chciała. Pragnęłam obietnicy, że wszystko będzie dobrze, ale ona musiała już wiedzieć, że nie będzie, i żądała, bym zostawiła ją samą.”

“Wciąż coś mnie powstrzymywało, by ciec naprawdę. Chciałam uciec trochę i tylko po to, by mnie goniono; tylko po to, by ktoś mnie złapał i przytulił. Chciałam poczuć się ważna, widziana, istotna, ale nadal nic podobnego nie czułam.”

“Nie powinnaś już nigdy myśleć o tym, by uciec. Jeśli coś podobnego przyjdzie ci znów do głowy, napisz historię, którą chciałabyś przeżyć. I rób tak za każdym razem, gdy życie wyda ci się zbyt nudne albo zbyt trudne.”

“Choć czułam żal, nie miałam już wyjścia. Nadszedł czas rozstania, przede mną nadal rozciągał się Kalisz, ale ja już widziałam Paryż.”

“W jednej chwili stałam się najszczęśliwszą osobą na świecie i chciałam rzucić mu się na szyję, ale przypomniałam sobie, że nie powinnam okazać mu mojej radości.”

“To, że chcesz coś napisać, nie wystarczy, by zrealizować marzenia. Musisz mieć plan, wiedzieć, co dokładnie chcesz zrobić, by stać się kiedyś pisarką. Na początek powinnaś zacząć uczyć się języka.”

“Nagle dotarło do mnie, że nie wiem, kim jestem, wiem tylko, kim nie jestem i kim on nie jest dla mnie. A mimo to był moim ojcem, był dla mnie ważny.”

“Twój tata swoim odejściem ukształtował cię. A postać, którą widzę przed sobą, jest nieskończenie fajna, choć domyślam się, że może być zawiła. W każdym razie powinnaś mu podziękować za to, kim jesteś, zamiast obwiniać go za to, kim nie jesteś.”