Książka jest przeciwieństwem suchych filozoficznych rozważań na temat śmierci. Na podobieństwo Platońskich dialogów, prezentuje żywego myśliciela w rozmowie, a refleksje na temat najważniejszych dla człowieka zagadnień są w niej zawsze klarowne, sformułowane w ludzkim, a nie "filozoficznym" języku, pełne zdrowego rozsądku i mądrości życiowej. Jankélévitch mówi m.in. o stosunku człowieka do śmierci i umierania, problemie cierpienia, o pomocy, jakiej człowiek może spodziewać się ze strony religii, o strachu przed śmiercią, eutanazji i karze śmierci. Książka daje nam obraz współczesnego myśliciela, który przy pomocy własnego rozumu szuka racjonalnego stosunku do zagadnienia ludzkiej śmierci, niezależnego od stanowisk religijnych, ale i nie popadającego w lekkomyślny ateizm.