Opinia na temat książki Tancerze burzy

Gdy zobaczyłam że wydawnictwo Uroboros wznawia trylogię wojny lotosowej, wiedziałam że muszę to dorwac w swoje ręce. To ten moment gdzie pieję z zachwytu nad tymi okładkami i ich metalicznymi elementami.

Jay Kristoff jest niezawodny i nie rozczarowałam się żadną książką, którą od niego czytałam, a z wojną lotosową oczywiście już się znam.

Po czym poznać dobrą fantastykę? Już Wam piszę. Jeżeli początek jest ciężki, zostajemy wrzuceni w sam środek akcji, nie możemy połapać się kto jest kim to wiadomo że książką będzie dobra. Tak samo było tutaj.

Autor świetnie wykreowała świat wysp Shimi, w który nas przenosi. Przez pierwsze strony możemy się dowiedzieć naprawdę dużo na jego temat, też poznajemy zasady, które tam panują i hierarchię osób oraz to kto kim jest. Autor wpłata również japońskie słówka do książki, dzięki czemu powieść wydaje się być bardziej egzotyczna. Mnie ten zabieg bardzo się podobał, wiem że ma on jednak swoich zwolenników i przeciwników. Osoby lubiące mitologię japońską, na pewno odnajdą się w tej książce.

W ogóle ta trylogia jest dla prawdziwych fanów fantastyki, całość utrzymana jest w klimacie steampunkowym z elementami dystopii. Brzmi ciekawie, prawda?

W książce poznajemy silną, bojową główną bohaterkę. Yukiko wyrusza w nieznane, ma za zadanie odnaleźć rzekomo wymarłego gryfa, bo tak, bo ktoś wyżej postawiony w hierarchii stwierdził że potrzebuję takie mityczne stworzenie w swoim życiu. Przygody Yukiko są ciekawe, motyw poszukiwania i wędrówki mnie zachwyca, a opisowość książki pozwala być cały czas w niej. Mogę się tam przenieść bez żadnego problemu, bo opisy to coś czego jest tu wiele. Poważnie. Relacja Yukiko i Buruu to złoto. Każde spotkanie, każda interakcja, to było coś pięknego.

Czy polecam? Jeśli nie znacie wojny lotosowej to owszem, a jeśli znacie to idealny czas na reread.