Opinia na temat książki Tancerze burzy

Czuję się przeorana emocjonalnie. Powiedzieć, że czytałam z wypiekami na twarzy, to jak nic nie powiedzieć. Ja czytałam całą sobą. Współodczuwałam wszystkie myśli i uczucia bohaterów. Dzieliłam ich ból i radość. Nienawidziłam i kochałam z nimi. Goiłam rany. Nawiązywałam przyjaźnie. Zabijałam.

Dawno już nie czułam książki tak mocno.

Przechodząc do samej treści, jednocześnie unikając spoilerów - znajdziemy tu świetnie wykreowany świat, oparty na kulturze Japonii.

Bohaterowie doskonale odgrywają swoje role. Opisy otoczenia zabierają nas tam, gdzie powinny. Czujemy smród spalin i lotosowego dymu. Czujemy zapach ozonu po burzy w górach Iishi.

Książka jest też mocno oparta na emocjach i uczuciach międzyludzkich. Przyjaźń, miłość, honor, zdrada. To nadaje jej doskonałego i niepowtarzalnego klimatu. Ściska nas, trzyma w napięciu. I przecina na pół jednym ciosem klingi w zakończeniu.

Sama akcja toczy się powoli, ale nie ujmuje to całości. Tempo nadaje odpowiedniego rytmu, niczego nie przeciąga i nie nudzi. Zwroty akcji niejednokrotnie sprawiają, że odłożenie książki staje się niewykonalne.

#tancerzeburzy uzależniły mnie od siebie niczym dym lotosowy.