Tadeusz Różewicz wobec niewyrażalnego

Twórczość Tadeusza Różewicza, pełna wewnętrznych napięć, trudno zamknąć w ujednoliconej formule - wszak nieprzypadkowo nazwano poetę 'najkonsekwentniej niekonsekwentnym". Książka ta jest próbą tematycznego ujęcia obsesyjnych wątków twórczości autora "Do piachu". Wykorzystana w niej kategoria 'wyrażania niewyrażalnego", znamionująca literaturę nowoczesną, odsyła do szerszego pola zagadnień związanych z granicami reprezentacji dyskursu literackiego. Pełni ona rolę klamry spinającej takie pojęcia, jak tożsamość, cielesność, zagłada, sacrum, pozostaje w orbicie Różewiczowskich zainteresowań. Bohaterem tej książki jest zatem Różewicz zmagający się zarówno z formą 'okaleczonej poezji", jak i koniecznością przeformułowania konwencji poetyckich oraz etycznych powinności literatury.