Opinia na temat książki Szklany dom

Lubicie książki, których fabuła osadzona jest w mrocznym, mokrym i mglisty lesie?
Przyznam, że bardzo lubię taką scenerię.

Rodzina Harringtonów przyjeżdża na lato do położonej w głębokim lesie posiadłości Fixcote Manor. Dla dzieci to przygoda życia. Mają tutaj wraz z opiekunką przeczekać remont ich londyńskiej rezydencji, która ucierpiała w pożarze. Nie jest to jedyny powód dlaczego tu przybyli. W ciszy i spokoju pragną leczyć ból po stracie dziecka.
Pewnego dnia w lesie zostaje znalezione niemowlę,które rodzina Harringtonów postanawia zatrzymać. Pojawia się widmo znowu kompletnej rodziny, a obecność dziecka daje im ogromną radość.
Pragną utrzymać obecność dziecka w tajemnicy. Niestety kolejne dni przyniosą nieoczekiwany splot wydarzeń.
Kim jest znalezione ciało?
Czy skrywane tajemnice ujrzą światło dzienne?
Co odkryje kobieta szukająca prawdy o sobie?
Co skrywa las?
"Szklany las" zaciekawił mnie treścią zapowiedzi. Autorka prowadzi nas przez dwie przestrzenie czasowe, co na początku było dla mnie dosyć zagmatwane. Sporo informacji uderzających z każdej strony, jednak w miarę wnikania w fabułę wszystko nabrało "jasności".
Autorce udało się wciągnąć mnie w klimat powieści, historia pochłonęła mnie całkowicie, a tajemniczość lasu osaczała z każdej strony.
Nie ma tu galopującej akcji, a dostajemy stonowaną, tajemniczą i zagmatwaną historię.
Ogromny plus za pióro autorki, które jest bardzo plastyczne, troszkę specyficzne, ze szczyptą górnolotności i skłonnością do pięknych opisów.
Dla mnie bardzo dobrze spędzony czas z lekturą.