Sześć serc

To nie mój klimat.
Przez 1/3 książki nic się nie działo. Podchody i przepychanki słowne. Potem niby coś drgnęło, ale jakoś mnie do końca nie przekonało. Jakby cała historia Jay’a przykryta została otoczką seksualną. O tyle szkoda, że ta historia wcale nie jest głupia. I można byłoby z tego zrobić naprawdę fajną historię.
Nie znosiłam bohaterki. Nie przypominam sobie, kiedy ostatnio 23-letnia dziewczyna wzbudzała we mnie takie pokłady niechętnych emocji. Irytował mnie jej infantylizm, brak zdecydowania, miałkość, beznadziejność. Niczym owieczka prowadzona na rzeź, która od czasu do czasu próbuje się wyratować, ale nie do końca wiadomo czy rzeczywiście to robi i czy rzeczywiście, chce to zrobić. Jak malutkie dziecko, któremu można pomachać przed nosem kolorową zabawką, a pójdzie za tobą w ciemno. Dla mnie takie głupiutkie stworzonko.
Za to faktycznie opis sztuczek magicznych był bardzo fajny. I o dziwo, bardzo plastyczny. Opowiedziany z jednej strony dokładnie, z drugiej w sposób nie zdradzający nic z tajników sztuki prestidigitatora. To było ładne, ciekawe i interesujące.
Zemsta? Cóż, wiadomo było od początku, że pewnie będzie, ale żeby tak jakoś rzucała się w oczy to nie powiem. Niby pod koniec wiadomo co i dlaczego, ale jak dla mnie to ona gdzieś przepadła w nadmiarze słów. Szkoda mi tej historii. Jak dla mnie zmarnowanej paskudnie. Zepchniętej na drugi plan, przykrytej czymś znacznie bardziej lichym.
Nie bardzo podeszła mi ta książka pod względem językow...