Szepty jeziora

Grażyna Mączkowska "Szepty jeziora" to opowieść o codziennym życiu kobiet dojrzałych, kobiet z przeszłością, kobiet, które pragną doświadczyć pewnej "miękkości" życia. I właśnie to stanowi clou sprawy. Otóż złożoność ludzkiej natury sprawia, że dla każdego ta "miękkość" życia związana jest z zupełnie czymś innym. Bohaterki to, jak już wspomniałam, kobiety. Na czoło wysuwa się zwłaszcza jedna - poetka, kolorowa, malownicza postać o bogatym i interesującym wnętrzu. Historia jej życia pokazała, ile wysiłku włożyła w to, by osiągnąć harmonię i spokój dnia codziennego. Jej przeszłość naszpikowana jest samotnością, strachem, krzywdą, agresją... tym wszystkim, co życiu odbiera barwy. W książce mocno zaakcentowane są sprawy, które na pozór oczywiste, w obecnym świecie wydają się piąć w górę na liście zagadnień do przepracowania. Przyjaźń - niby proste - a skomplikowane. Autorka wiele uwagi poświęciła relacjom międzyludzkim, w tym także przyjaźni właśnie. Ta, łącząca bohaterki, jest niemal utopijna... Interesujące jest też to, że dość mocno zaznaczony został w powieści problem internetowego hejtu. Ostre, prymitywne, ziejące niechęcią, krzywdzące komentarze robią znaczne spustoszenie w pieczołowicie wypracowanym poczuciu bezpieczeństwa głównej bohaterki. Ciekawy i niestety jakże aktualny wątek. Swoje miejsce w fabule znalazły także trudne i skomplikowane relacje łączące dzieci z rodzicami. Potwierdzona została też prawda o tym, jak ogromne znaczen...

Zastanawiam się, czy znacie twórczość Grażyny Mączkowskiej? Pisarka ma w swoim literackim dorobku kilka powieści, a o dwóch spośród nich mogliście kilka lat temu przeczytać na moim blogu.

Całkiem niedawno, bo 24 czerwca ukazała się jej najnowsza publikacja pt. „Szepty jeziora”, o której dziś Wam opowiem.

Sabina po przeprowadzce do miasta i wyjeździe męża do sanatorium próbuje przeganiać tęsknotę rowerowymi wycieczkami, które bardzo lubi. Podczas jednej przejażdżki w pobliskim parku jej uwagę przykuwa fantazyjnie ubrana kobieta czytająca książkę. Sabina jako miłośniczka literatury początkowo jest zainteresowana głównie tytułem czytanej przez kobietę pozycji, lecz krępuje się o to zapytać. W końcu jednak nadarza się okazja, by przysiąść na tej samej ławeczce i zamienić kilka zdań z Kolorową Kobietą – jak w myślach nazywa nieznajomą.

Kobiety sympatycznie ze sobą rozmawiają, po czym każda z nich idzie w swoją stronę. Sabina w kolejnych dniach wciąż delektuje się jazdą na rowerze, lecz zaczyna się nieco niepokoić, gdy przez kilka dni nie dostrzega Kolorowej Kobiety na „jej” ławce.

Pewnego dnia przysiada tam i przypadkowo odnajduje pamiętnik kobiety… Chociaż czuje się z tym bardzo niekomfortowo, postanawia przeczytać pamiętnik, początkowo tylko po to, by móc odnaleźć właścicielkę i oddać zgubę.

Czy Sabina trafi na jakiś trop? Czy uda jej się zwrócić zagubiony brulion właścicielce? Jak potoczą się losy obu kobiet?

Autorka na...