Opinia na temat książki Szeptucha. Jestem twoim domem

Nawojka dorasta, z dziewczynki staje się dorosłą kobietą. Las, w którym znalazła schronienie, nadal jest jej domem, jednak do czasu. Pewnego dnia znajduje zwłoki młodej kobiety i jej dziecka. Nie potrafi przejść obok tego obojętnie, postanawia odnaleźć sprawcę zbrodni. Jednak aby tego dokonać, musi opuścić las. Tak trafia do miasta, które z jednej strony ją zaciekawia, wręcz zachwyca, jednak z drugiej przeraża. Na jej drodze stanie wiele osób, a każda odegra jakąś rolę w jej życiu. Nawojka pozna co to strach, a jednocześnie czym jest miłość. Tylko czy będzie jej dane kochać i być kochaną na zawsze? Czy odnajdzie mordercę? Kobieta czuje potrzebę odkrycia przeszłości, powrotu do korzeni. Czy to będzie dobra decyzja? Jakie tajemnice odkryje? Co jeszcze się wydarzy?

Tom pierwszy zdecydowanie mi przypadł do gustu dlatego z dużym zainteresowaniem, a jednocześnie z niemałymi oczekiwaniami sięgnęłam po tom drugi. Autorka po raz kolejny zabrała mnie w podróż do przeszłości, do momentu, kiedy ludziom pomagały szeptuchy, a oni mieli wiele wierzeń. Ta podróż zdecydowanie była magiczna. Kontynuacja historii Nawojki wciągnęła mnie, z przyjemnością śledziłam jej losy, dowiadywałam się, jak potoczyło się jej życie, z jakimi trudnościami musiała się mierzyć.
Również tym razem w książce dość sporo się działo, według mnie nie dało się nudzić nawet sekundy. Akcja sprawnie poprowadzona, z ciekawymi zwrotami. Książkę czytało się szybko, a podczas czytania towarzyszyły mi emocje.

Główną bohaterką pozostała Nawojka, tylko już jako osoba dorosła. Według mnie pozostała osobą dobrą, opiekuńczą, kochającą zwierzęta. Niestety na tej dobroci nie zawsze dobrze wychodziła. Polubiłam ją już w pierwszym tomie i nie zmieniłam zdania w drugim.

„Jestem twoim domem” to książka, z którą spędziłam bardzo ciekawy czas, a historia, jaką w niej przeczytałam, mi się podobała. Z wielką przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA