Opinia na temat książki Szeptucha

I znowu dałam się nabrać recenzjom na LC.
Bo cóż my tu mieliśmy mieć a co mamy?

Miał być świetny pomysł na fabułę. XXI wiek, Polska królestwem dalej rządzonym przez Piastów i słowiańskich bogów.
I faktycznie – to dostajemy. Pomysł intrygujący. Ale wykonanie … pożal się bogowie.
Gdy w świat przedstawiony wprowadza nas monolog głównej bohaterki, ładnie, grzecznie i po sznureczku opisujący wszystko to robi się banalnie i żałośnie. Szkolnie, na poziomie licealnego wypracowania.

Mitologia słowiańska?
Słabiutko. Jak już ktoś wcześniej to podkreślił – na poziomie Wikipedii.

Bohaterka?
Niedojrzała marudząca panienka. W pewnym momenie ma się dość powtórzeń jak to Gosia nie lubi słowiańskości i jak koniecznie musi sobie znaleźć faceta. Już nawet ta kleszczowa fobia nie jest tak drażniąca jak cały infantylizm Gosieńki.

Amant?
Mieszko zdecydowanie na poziomie Harlequina. Sam romans idealny chyba tylko dla licealistek.

Dla nieoczekujących jakiegokolwiek poziomu. Na plażę – można utopić bez żalu.