Opinia na temat książki Szczelina

To jaki rollercoaster przeżyłam przy czytaniu tej książki, aż trudno mi opisać. Chyba pierwszy raz bałam się podczas czytania książki. Chociaż im dłużej nad tym myślę to stwierdzenie „bać się” nie jest odpowiednie w tej sytuacji. Z każdą stroną czułam niesamowity, wkręcający się niepokój. Niepokój i w dużym stopniu też niezrozumienie tego co się dzieje. Do tej pory nie potrafię określić tego co się wydarzyło.

Z jednej strony bardzo irytował mnie sposób prowadzenia tej historii. Narracja pierwszoosobowa, której fanką zdecydowanie nie jestem, wynika z całego pomysłu na książkę. Autor zapowiada, że spisuje opowieść pewnego człowieka, który zgłosił się do niego ze studium swojego szaleństwa. Znów, nie jestem przekonana czy to odpowiednie określenie, bo u Karika ciężko jest mi być przekonaną o czymkolwiek.

Z każdą stroną miałam inną teorię czy to do zakończenia, czy do „tego złego” (bo przecież zawsze musi być jakiś zły?), do tego co tak naprawdę się dzieje. Milion pytań czy autor pisze wszystko wprost, czy jednak trzeba się zagłębić bardziej i wyciągnąć inne dno z tej historii. Sama nie wiem co o niej myśleć, ale bardzo mi się podobała. Prawdopodobnie przez ten właśnie przekrój emocji, dawno tyle się przy książce nie namyślałam. Klimat też jest gęsty, gdybym miała pod ręką nóż to kroiłabym nim mgłę.

To nie jest tak, że tu akcja gna na łeb na szyje od pierwszych stron. Stanowczo powiem, że sprawa bardzo wolno się rysuje. Jednak ostatnie 100 stron to jazda bez trzymanki. Mało minusów, dużo plusów. Tylko ten główny bohater to straszna świnia.