Cytaty z książki "Strach. Opowiadania kresowe"

“Bo ważne, by w morzu krwi, zbrodni i kłamstw znaleźć iskierkę nadziei i światła. By człowiek nie sparszywiał. Nie zeszmacił się. Nie zdegenerował.”

“Gdy gaśnie pamięć ludzka, dalej mówią kamienie.”

“Nieraz się słyszy takie głosy, (...). Nieraz takie głosy wychodzą spod ziemi, z ukrytej części świata, albo z głębi naszej duszy, i wtedy myślimy, że idą z zewnątrz, a to nasze życie jęczy w ukryciu, nasze bóle i cierpienia nieogarnione się wypowiadają, nasze sny niegdyś niedokończone, nasze smutki i żałości z dawnych lat idą przez nasz czas i błagają o wysłuchanie...”

“Wszystko ma swój czas. Jest czas czekania i czas spełniania. Czas mówienia i czas milczenia.”

“To książka o tamtych czasach, o konflikcie sumienia i dramacie ludzkiej godności, a także o pamięci.”

“Jak człowiek nie ma wstydu, to i sumienia nie ma. A człowiek bez sumienia jest jak zwierzę.”

“...tylko pamięć ratuje świat. I trzeba wszystko powtarzać, by pamięć nie zardzewiała.”

“-To nie dzicz, Tośku (...). To rasa morderców! Monstra w ludzkiej skórze! (...) W ich mózgach lęgnie się zagłada!”