Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów. Trzecie lato

Pierwszy i ostatni raz czytałam tą książkę w wieku 14 lat - film strasznie mi ją obrzydził. Spodobała mi się za równo od strony fizycznej( ciągle pojawiające się cytaty, średniej wielkości litery, itp), jak i jej treść. Ciekawa historia dla nastolatek, przygody dziewczyn są naprawdę interesujące, a w każdej z bohaterek wiele czytelniczek, może odnaleźć jakąś cechę pasującą do niej samej. Nie jest typową, nudna bzdurną historyjką dla amerykańskich nastolatek, jakimi zwykle są karmione dziewczyny zamieszkałe w Stanach - a przy tym i nasze, niestety. Wręcz przeciwnie. Historia jest ciekawa, ciepła, humorystyczna, a momentami wzrusza i sprawia, że w oku może zakręcić się łezka( Bailey). Polecam wszystkim nastolatkom oraz starszemu pokoleniu, które może potem polecić własnym dzieciom, bądź rodzeństwu;_ Niestety, jak to często bywa kontynuacje, już nie sa takie dobre...

Carmen kupuje w ciucharni parę znoszonych, wypłowiałych dżinsów. Wieczorem, kiedy cztery przyjaciółki żegnają się przed wyjazdem na wakacje, Carmen chce je wyrzucić, ale Tibby, Lena i Bridget przymierzają po kolei spodnie. Okazuje się, że mimo iż każda z nich ma inną figurę - wszystkie wyglądają w nich fantastycznie. Postanawiają założyć Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów i co tydzień przesyłać sobie spodnie przez całe wakacje - jak się okaże, najbardziej niezwykły i odkrywczy okres w ich życiu...

Zupełnie nie zgadzam się z poprzedniczką. Książkę czyta się lekko i szybko, bo nie wymaga absolutnie żadnego myślenia. Aktualnie nie czytam już tego typu książek, ale po Dżinsy sięgnęłam ponownie jakiś czas temu, gwoli "odmóżdżenia się" i to chyba moja ulubiona seria z kategorii dla nastolatek - lepsza niż Pamiętniki Księżniczek / Ale Makoty itp.

"Trzecie lato" - wspaniała kontynuacja dwóch poprzednich części "Stowarzyszenia Wędrujących Dżinsów". Tym razem wrześniowe są już prawie dorosłe i muszą zacząć się z tym godzić, zacząć podejmować decyzje i brać na siebie odpowiedzialność. Czyta się jednym tchem, wspaniała lektura.

Stowarzyszenie wędrujących dżinsów to seria bliska mojemu sercu. Czytałam ją bowiem latem, kilka lat temu. Jednak ta część najmniej mi się podobała. Nie miała już w sobie takiej magii jak tom 1. Mimo wszystko polecam, bo chociaż miała swoje niedociągnięcia, to miło się ją czyta.

Uwielbiam Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów. Niezależnie od tego, czy za oknem deszcz, szaruga, śnieg, mróz, czy złota jesień, ja, czytając, czuję się jakby trwało właśnie lato. I jakbym była jedną z wrześniowych.

Bardzo mi się podobała. Zupełnie inna niż film, który wcześniej widziałam. Bohaterki takie z krwi i kości. Mają i zalety, i wady; nie są przesłodzone, ale też to nie takie dziewczyny jak emo-kompleks.

Czekałam na wątki z Bee, tak najszczególniej. A wszystko kręciło się wokół Carmen, później wątek Tibby, a na końcu Lena i Bee. Czyta się szybko, dość przyjemnie. Takie czytadełko, lekkie i miłe.

Urocza lektura na poprawę nastroju. Rozbudza chęć posiadania takich prawdziwych przyjaciółek. Osobiście trudno mi identyfikować się z którąkolwiek z nich. Tak naprawdę chyba każdą po trochu :)

Przeczytałam wszytkie części są świetne rzeczywiście można odnaleźć kawałek siebie. Film omija wiele aspektów samo to że łączy kilklcza części w jeden film- omija wiele wątków.

Książka zdecydowanie lepsza. Film w wielu momentach odbiega od treści.Można się zaczytać i zapomnieć o całym świecie :) zdecydowanie polecam. Nie tylko dla nastolatek :D

sentyment z nastoletnich lat... książka lekka, trochę zabawna, trochę wzruszająca. ostatnio odświeżyłam sobie pamięć i podobała mi się tak samo jak dziesięć lat temu :)

Oj czytałam ją dawno temu, ale pamietam, że podobała mi się. Zabawna, momentami wzruszająca...a i można z niej co nie co się nauczyć;p Dla nastolatek jak najbardziej;)

Prawdziwa opowieść o przyjaźni. O prawdziwej i najprawdziwszej. Wrześniowe choć są w różnych stronach świata są ze sobą. Przyjemnie się ją czyta. Warta przeczytania.