Sto jedenaście wierszy

Gottfried Benn (1886-1956), obok Rilkego najwybitniejszy poeta niemiecki XX wieku, debiutował przed pierwszą wojną skandalizującymi wierszami w kręgu wczesnego ekspresjonizmu i utwierdził swoją wysoką pozycję literacką w Republice Weimarskiej. Po krótkotrwałym akcesie w 1933 roku do ruchu narodowosocjalistycznego przeszedł do opozycji i oskarżony o uprawianie poezji rozkładowej, został objęty zakazem publikowania. Mimo to powojenne władze okupacyjne umieściły go na liście denazyfikacyjnej. Dopiero odczytanie jego poezji na nowo, połączone ze staraniami wydawców, zwłaszcza po powstaniu Republiki Federalnej, nadało mu rangę jednego z najważniejszych świadków epoki, poety o wielkiej sile oddziaływania. Wybór poezji Benna, prezentujący sto jedenaście utworów, w większości przetłumaczonych na polski po raz pierwszy, zawiera w układzie chronologicznym wiersze ze wszystkich okresów twórczości, począwszy od 1910 roku po wiersze ogłoszone pośmiertnie, a ponadto wstęp do antologii "Lyrik des expressionistischen Jahrzehnts", stanowiący jego credo poetyckie. Wyposażony jest w obszerną kronikę życia poety i szczegółowe informacje bibliograficzne. Tom ukazał się w ramach Kolekcji Niemieckiej Poezji Klasycznej w przekładach Andrzeja Lama.