Stefan Gierowski

Założenie, że artysta miałby odtwarzać to, co już istnieje, budować lustrzane odbicie ziemskiej lub kosmicznej egzystencji, pozostaje w całkowitej sprzeczności z faktem, iż w sztuce ?najistotniejsze? wynika zawsze z zakłóceń, jakie następują w procesie odbijania rzeczywistego. Odmienność przedstawiania, którą konserwatyści mogliby nazwać niedoskonałością odwzorowania, staje się nagle podstawą kreacji, wyrazem buntu przeciw zastanemu światu ? marzeniem o czystej materii, o zjawisku wizualnego dźwięku. Charakterystyczną cechą prowincji jest abnegacja, ty nie istnieje kwestia, jaką ma być sztuka. Tu istnieje kwestia, czy sztuka w ogóle jest potrzebna? Oto album, w którym malarstwo Gierowskiego współistnieje z filozofią Lao-Tse.