Stambuł był baśnią

"Dzięki unikalnemu poetyckiemu stylowi Levi uchwyca historię Stambułu z rzadko spotykaną intymnością a zarazem humorem ,i oświetla zacienione epizody najnowszej historii Turcji"


Tak czytamy na okładce.A ja odniosłam wrażenie,że wspomniane epizody to te epizody psychotyczne jakie zaliczył autor albo zaliczy czytelnik podczas przedzierania się przez bełkot zatytułowany "Stambuł był baśnią".
Poddałam się na dwusetnej stronie a książka ma ich ponad osiemset!
Styl jest koszmarny.Niekończące się ciągi powtórzeń,myślniki,wielokropki i cudzysłowy,to główne składniki tego "dzieła".
Może historia rodzinna autora jest niepowtarzalna i wyjątkowa ale ja nie zamierzam jej poznawać.Utonęła pod niepotrzebnymi dodatkami,które w moim odczuciu,mają ukryć pustkę.Pan Levi pisze i tylko On wie z jakiego powodu i o czym.

"Mówiąc zwyczajnymi,banalnymi,trochę pustymi już słowami:...była to reguła gry. Ponieważ "inni" już tam byli.Inni już tam byli... Jak we wszystkich "znanych" opowieściach... Jak w pochodzących z innych czasów,klimatów,ze światów innych uczuć miastach,których nie dało się przeżyć tak,jak się to sobie wymarzyło... Inni tam byli..."


Może dla autora pisanie zwyczajnie to nuda i pospolitość ale ja lubię wiedzieć o czym ktoś do mnie pisze.A bełkotliwe powtarzanie ciągów zdań,sprawia,że zamiast zastanawiać się nad treścią,zastanawiam się nad poczytalnością autora.Nad swoją poniekąd też bo tylko masochista robi coś co mu sprawia ból.
Dla...