Sonata na skrzypce solo w siedemnastowiecznych Włoszech

Sonato no skrzypce solo w siedemnastowiecznych Włoszech jest pierwszą monografią ukazującą przemiany jednego z najważniejszych gatunków muzyki instrumentalnej baroku od form początkowych do końca XVII wieku. Gatunek ten stworzyli włoscy wirtuozi skrzypiec, oni też w największym stopniu przyczynili się do jego udoskonalenia i spopularyzowania w całej barokowej Europie. Książka swym zakresem obejmuje wszystkie zachowane rękopisy i starodruki z włoską sonatą a uno, na skrzypce i basso continuo, w większości niedostępne w postaci współczesnych partytur, a przez to szerzej nieznane. Praca ta jest zmienioną wersją dysertacji doktorskiej napisanej pod kierunkiem prof. dra hab. Zygmunta M. Szweykowskiego w instytucie Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego i uhonorowanej w 2001 roku przez Związek Kompozytorów Polskich Nagrodą im. Ks. Prof. Hieronima Feichta.