Sniff

O niektóre relacje chcemy walczyć do końca. Pragniemy, by oddalenie było chwilowe, a wspólna przyszłość wciąż była możliwa. Zarówno my jak i druga strona ranimy się, ale jednocześnie wciąż nie potrafimy się poddać, a nasze starania mogą przynieść upragnione szczęście, ale równie prawdopodobne jest wyrządzenie sobie jeszcze większej krzywdy. I właśnie na takim etapie jest relacja dwójki bezimiennych bohaterów w opowieści „Sniff". Ich związek przeżywa kryzys, ale postanawiają dać sobie ostatnią szansę. W górskiej scenerii przeżywają kolejne wzloty oraz upadki, a oba zakończenia wydają się być równie prawdopodobne. Czasami czuć w ich gestach chłód, czasami gości w nich ciepło. Wszystko to świetnie widać w ilustracjach Antonio Pronostico, które pełne są stonowanych kolorów. Fizjonomia stworzonych przez niego ludzi często jest elastyczna, a w połączeniu z minimalistycznym tłem potrafi odbić emocje, jakie targają bohaterami. Historię natomiast poznajemy dzięki dwójce nieoczywistych narratorów, których wyjątkowość na pierwszych stronach budziła moje zmieszanie zastąpione później przez uznanie dla pomysłowości Fulvio Risuleo. Wkłada on w ich wypowiedzi wiele istotnych słów, które stanowią zgrabne wywracacze myśli (zmuszają do zastanowienia się i nie pozwalają nam być obojętnym wobec rozgrywających się wydarzeń). Obaj autorzy operują przede wszystkim emocjami i z uwagą kreślą rysy psychologiczne głównych bohaterów, więc komiks od razu wziął w posiadanie moje serce. To jeden z cie...

Dwoje ludzi. On i ona i ich wielka miłość. Dwoje ludzi, których uczucie z czasem przemienia się w piękną katastrofę, która nieuchronnie prowadzi do końca. Końca związku, końca miłości, końca wspólnoty. Czy podzieliła ich codzienność, problemy, brak zaufania? A może kochali się zbyt mocno i zbyt szybko spłonęli? Czy znajdą się pytania, na które sami znajdą odpowiedź? A może uratują się przed ostatecznością? Tak jak w życiu, na wiele z tych pytań nie ma odpowiedzi, tak i nie ma ich w powieści graficznej Sniff. Na pierwszy rzut oka, to przewidywalna, prosta i niczym nie zaskakująca historia o próbie ratowania związku, pełna nadziei, kłamstw i obietnic. Zarówno czytelnik i bohaterowie potykają się o usprawiedliwienia, podejrzenia, gorycz, złość i zazdrość. Powiecie, historia jak setki innych podobnych. A jednak, każda z tych historii nich jest wyjątkowa i unikalna. Tak unikalna, jak i ta książka. Fulvio Risuleo stworzył realny, szczery i wręcz intymny obraz oddalania się od siebie dawnych kochanków. Krótkie i subtelne dialogi dobitnie obrazują uczucia i uczucia bohaterów, a przemyślana historia z każdą przewróconą kartką, staję się głębsza i trudniejsza. A mimo to, czytając ją, wciąż czujemy, że jest to historia epatująca pozorną prostą. Autor w sposób w sposób prostolinijny i przenikliwy podchodzi do zjawiska miłości, starając się zgłębić jej sens i ducha, aż wszystko z wolna przybiera surrealistyczny i niesamowicie poetycki obrót. Całości dopełniają minimalistyczne, acz ma...