Opinia na temat książki Słowiańskie serce

Nie wiem, jak wy, ale ja uwielbiam książki z motywem słowiańskim, magią i dawnymi obrzędami. „Słowiańskie serce” autorstwa Anny Krzysteczko. Uprzedzam, że to książka, która rozgrzewa duszę. Osadzona w XIII-wiecznej Polsce, na malowniczej Żywiecczyźnie, przenosi czytelnika w świat pełen dawnych wierzeń, obrzędów i tradycji, ukazując zderzenie pogańskich rytuałów z chrześcijaństwem, które wówczas zyskiwało na sile. Jeśli szukacie czegoś na weekendowy relaks lub po prostu czegoś do poczytania pod miękkim kocem, to rozsiądźcie się wygodnie, bo przed wami coś fantastycznego.

Jedną z głównych bohaterek jest Żywka, młoda dziewczyna o tajemniczej przeszłości, oraz Sambor, charyzmatyczny zakonnik o rozległej wiedzy medycznej. Ich losy splatają się, gdy Sambor ratuje Żywkę i noworodka, co staje się początkiem serii nieoczekiwanych wydarzeń. To nie jest spojler, bo tego dowiecie się na samym początku. Autorka w mistrzowski sposób przedstawia realia życia w średniowiecznej Polsce, opisując codzienne zmagania ludzi, ich wierzenia, lęki oraz moralne dylematy. W powieści odnajdziemy bogate opisy słowiańskich obrzędów, ludowych zwyczajów oraz pogańskich przesądów, które, mimo dominującego już wówczas chrześcijaństwa, nadal były obecne w życiu społeczności. Takie przedstawienie ówczesnej rzeczywistości pozwala czytelnikowi lepiej zrozumieć mentalność ludzi tamtych czasów oraz ich codzienne troski.

Warto zwrócić uwagę na język powieści. Anna Krzysteczko posługuje się barwnym, plastycznym stylem, który oddaje klimat epoki. Wprowadza staropolskie sformułowania, porzekadła oraz pieśni ludowe. Dzięki temu miałam wrażenie, jakbym rzeczywiście przeniosła się w czasie i uczestniczyła w opisywanych wydarzeniach. Relacja między Żywką a Samborem jest ukazana w sposób subtelny i realistyczny. Ich uczucie rozwija się stopniowo, pełne napięć, niepewności oraz wewnętrznych konfliktów. Autorka nie idealizuje ich związku, pokazując trudności wynikające z różnic światopoglądowych oraz społecznych oczekiwań. To sprawia, że historia miłosna nabiera głębi i wiarygodności. „Słowiańskie serce” to również opowieść o poszukiwaniu własnej tożsamości, walce z przeciwnościami losu oraz dążeniu do spełnienia marzeń. Przykładem na to jest Żywka, która na każdym kroku zmaga się z uprzedzeniami innych wobec siebie. Zadziora, że głowa mała! W każdym rozdziale dostarcza maksymalnych emocji.

Postacie są wielowymiarowe i pełne sprzeczności, co czyni je bardziej ludzkimi i bliskimi czytelnikowi. Ich decyzje, choć osadzone w realiach średniowiecza, są uniwersalne i mogą skłonić do refleksji nad własnymi wyborami życiowymi. Czytając książki (tak było i tutaj), nie zastanawiam się nad realizmem, czy faktycznie w tamtych czasach było tak, czy nie. Dla mnie liczy się historia i jej bohaterowie. Jeśli książka przykuje moją uwagę, to dla mnie najważniejsze. Szukam czegoś, co poczuję, gdzie oczami wyobraźni zobaczę tamte czasy, poczuję trudności życia naszych bohaterów, a nawet szczęście, jakie ich ogarnia. Jeśli będę chciała, poznac jak naprawdę było sięgnę do książek historycznych opisujące prawdziwe realia.

Podsumowując, to powieść, która wciągnęła mnie od pierwszych stron i pozostawiła w błogim spełnieniu. W powieści odnajdziemy bogate opisy słowiańskich obrzędów, ludowych zwyczajów oraz pogańskich przesądów, które, mimo dominującego już wówczas chrześcijaństwa, nadal były obecne w życiu społeczności.