Skunks i Borsuk

Opatulona w koc, siedzę w fotelu z kubkiem gorącej herbaty, obserwując padającą mżawkę, w ponury piątkowy wieczór. Nie mogłam wymarzyć sobie lepszych okoliczności do zatopienia się w lekturze kolejnej książki dla młodszych.

A więc zatapiam się, uciekam w słowa Amy Timberlake, która stworzyła Skunksa i Borsuka, jedną z najprzytulniejszych i radujących serce opowieści, które ostatnio czytałam. Opowieść do miłowania, ot tak, zwyczajnie. I niby ta historia to nic nowego, zrzędliwa postać uczy się żyć, zaprzyjaźniając się z młodą, energiczną postacią. A jednak jest w niej coś wyjątkowego, że chce się je widzieć w tej rodzinie opowieści. Jest w niej ten urok najbardziej nieprawdopodobnej przyjaźni, niecodzienna cudowność i zabawa, której nie da się oprzeć. I jestem pod ogromnym wrażeniem, że to książka, która została napisana w zaledwie dwa lata temu, bo jej urok i wyjątkowość sprawiają, że przywodzi na myśl klasyki gatunku. Jej czar przywodzi na myśl moich ukochanych autorów z dzieciństwa, w tym, A.A. Milne, czy Kennetha Grahama. Ta filuterna przygodna odkrywa radość w czytelniku, odkrywa zagadki przyjaźni oraz cud przekraczania nowych horyzontów. Ale to czym podbija serce najbardziej, to postacie, które mają swój charakterystyczny głos. Charyzmatyczny Skunks i zrzędliwy, ale kochany Borsuk, to bohaterowie, których można pokochać od pierwszej strony. W których można widzieć też siebie. A głębi całej powieści dodają grafiki Klassena, oszczędnie rozsiane po całej książ...