Skradziona tożsamość

“Dramatyczne losy, koszmarne wspomnienia, trudne wybory, życie napiętnowane “germańskim nalotem” - efektem zniemczenia”.

Przejmujący reportaż o ośrodkach Lebensborn, które w założeniu miał stworzyć odpowiednie warunki do „odnowienia krwi niemieckiej” i „hodowli nordyckiej rasy nadludzi”. Ośrodki te działały na terenie III Rzeszy, miały na celu germanizację polskich dzieci. Z wszystkich wywiezionych dzieci tylko dziesięć procent powróciło po wojnie do domu, do Polski. Winnych nigdy nie ukarano.

Autorka w przystępny, prosty i rzetelny sposób przybliża nam historię powstawania takich ośrodków, ukazuje sposób i metody ich działania. Dzieci były odbierane siłą czy podstępem kochającym rodzicom i zamykane w ośrodkach. Ich losy były bardzo różne, na porządku dziennym była przemoc fizyczna i psychiczna, brak poczucia bezpieczeństwa, odrzucenie, ciągłe poczucie strachu, niemoc. Niektóre z nich miały - jakkolwiek to zabrzmi - trochę szczęścia, trafiały do niemieckich rodzin, które otaczały jej miłością. Zmiana nazwiska, a potem stopniowe zniemczanie.

Różne historie, różni bohaterowie, różne punkty widzenia i łączący je element niewinności i cierpienia. Przedstawione historie dotyczą dzieci w różnym wieku, od nieświadomego niemowlaka do rozumiejącego prawie wszystko kilkulatka. Znajdziemy tu całkiem sporo starych fotografii, które podnoszą walory lektury.

Przejmująca literatura faktu, która wywołuje og...

Temat dzieci zranionych wojenną zawieruchą i chorymi przepisami niemieckich władz wywołuje silne emocje nie tylko w nas Polakach. Ślady ran psychicznych i fizycznych, to pamiątki po doświadczeniach jakie pozostały po wojnie w wielu sercach kilkuletnich wówczas dzieci. Śledząc dzieje kilkunastu ofiar polityki Lebensbornu, autorka ukazuje jak chore były te uwarunkowania, kiedy odbierano dzieci ich biologicznym rodzicom, oddając w ręce obcych, nie zawsze przychylnie do nich nastawionych ludzi. Ta książka to dokument, który wciąż budzi wiele emocji, a o którym wciąż tak niewiele się mówi. Czy wszystkie dzieci trafiały do kochających je rodziców zastępczych? Co działo się z dziećmi, które nie odpowiadały standardom aryjskim? Ile z nich powróciło do swoich biologicznych rodzin i czy wszystkie były z takich powrotów zadowolone?
Myślę, że na temat Organizacji Lebensborn przeczytałam już wszystkie książki i publikacje dostępne na rynku polskim ponieważ starałam się zrobić porządny research do mojej książki – „Pamięć dla Heleny”, ale ta książka (jak i wcześniejsze, które przeczytałam) bardzo mnie poruszyła emocjonalnie.
Jest to książka reportażowa i muszę przyznać, że autorka podchodząc do tematu również mocno musiała się do tego przygotować. Zresztą sama bibliografia na końcu książki robi wrażenie.
Myślę, że zawsze, gdy chodzi o dzieci, to podchodzimy do tego tematu z dużą dawką wrażliwości. A dzieci skrzywdzone przez chory niemiecki system są dla nas szczegó...

Zdecydowanie zbyt mało mówimy o zbrodni wojennej polegającej na przymusowej germanizacji porywanych dzieci, nie tylko polskich. Dlatego bardzo ucieszyłam się gdy trafiła do mnie książka Pani Agnieszki Lewandowskiej-Kąkol "Skradziona Tożsamość". Tym bardziej, że jest to literatura faktu ale napisana przystępnym językiem skupiająca się w dużej mierze na wspomnieniach dzieci- ofiar bezpośredniego okrucieństwa nazistów.

➡️Na wstępie warto zaznaczyć, że zaledwie 10% zgermanizowanych nieletnich Polaków wróciło do ojczyzny. Nie bez znaczenia jest również fakt, że osoby bezpośrednio odpowiedzialne za krzywdę dzieci w większości uniknęły jakiejkolwiek kary.

➡️Autorka na początku przybliżyła nam historię powstania ośrodków, cel oraz sposób ich funkcjonowania. Jest to istotny element książki, który pozwala nam zrozumieć dalsze rozdziały stricte już poświęcone losom porwanych dzieci.

➡️Przedstawione historie poruszają, a jednocześnie stawiają przed dylematem moralnym. Dzieci raz odebrane rodzinom w czasie wojny zostały pozbawione swojego środowiska i kochających rodziców. Ich losy różnie się potoczyły, część dzieci zostawała w ośrodkach, skazane na ból, cierpienie i przemoc fizyczną. Jednak byli również szczęściarze (wiem, że brzmi to dość paradoksalnie), którzy trafili do kochających niemieckich rodzin. Poddane procesom germanizacji często już nie pamiętały swojego ojczystego języka, a także biologicznych rodziców.
I nagle przyszło zakończenie wojny.
...

Przerażający dokument o polskich dzieciach porwanych przez nazistów.
Jakie były losy porwanych dzieci?
Czy każdemu udało się wrócić do ukochanych, biologicznych rodziców?

Mnóstwo dzieci nigdy nie wróciło do rodzinnych miejscowości. Wielu z nich nie poznawało już dawnych rodziców i wracali do Niemiec.
Nie wyobrażam sobie bólu rodziców, kiedy brutalnie odbierano im pociechy, a później, po wojnie, kiedy udało się je namierzyć i wracały do ojczyzny, te nie poznawały już swoich rodzicieli. Wracamy do nowych domów, ponownie raniąc tych pierworodnych.

Dlaczego właściwie upatrywali sobie dzieci?
Pragnęli powiększenia III Rzeszy, a dzieci bardzo szybko zapominają. Robili im dosłownie pranie mózgów wmawiając zakłamaną rzeczywistość.

Jednak nie był to jedyny sposób.
Powstała też organizacja Lebensborn, której założeniem było tworzyć "czystych rasowo" Aryjczyków. Była to dosłownie hodowla ludzi, gdzie miały rodzić się perfekcyjne, jasnowłose, niebieskookie dzieci. Co działo się z dziećmi niepełnosprawnymi, ułomnymi? Oczywiście bez mrugnięcia okiem wysyłano je do obozów koncentracyjnych, gdzie czekała je śmierć.
"W naszym kraju istniało przynajmniej kilka ośrodków Lebensbornu, m.in. w Bydgoszczy, Krakowie czy Helenówku pod Łodzią."

Książka jest niezwykle ważnym dowodem tych straszliwych czasów.
Nie ukrywam, że nie czyta się jej łatwo.
Wielokrotnie odkładałam ją na kilka dni. Historie śniły mi się po nocach.
Jedna...

Są książki, obok których nie da się przejść obojętnie. Książki, które czyta się zarówno z zapartym tchem jak i z niedowierzaniem, że to wydarzyło się naprawdę. Książki, które dostarczą wielu emocji i nie będą to miłe uczucia. Książki, które uważam, że powinien je przeczytać każdy, zwłaszcza ta osoba, która lubi poszerzać swoją wiedzę o tym co miało miejsce w czasie II Wojny Światowej. I do takich książek bez wątpienia należy „Skradziona tożsamość. Polskie dzieci z rękach nazistów”.

Przeczytałam już wiele powieści, których akcja dzieje się w pierwszej połowie XX wieku i myślałam, że już wszystko wiem i już nie będą u mnie wywoływać takich emocji. Ale ten okres chyba zawsze będzie poruszał. Zwłaszcza jeśli bohaterami tych książek będą małe dzieci. Autorka na przykładzie kilkunastu ofiar ukazuje zwyrodnienie systemu, który przedmiotowo traktował tych, których wybrano do pełnienie funkcji nad ludzi. W książce przedstawione jest los dzieci, które zostały odebrane rodzicom i wychowywane na wiernych poddanych III Rzeszy. Jest to spis dramatycznych wspomnień, trudnych wyborów, bólu i cierpienia. Opisy te wywołują wiele emocji i są pewną formą oskarżenia wyznawców Fuhrera. Książka zawiera liczne ilustracje przedstawiające opisywane osoby, co sprawia, że jeszcze bardziej przeżywa się tamten okres.

Jeśli lubicie czytać książki, których akcja dzieje się na początku XX wieku, to bardzo polecam „Skradziona tożsamość. Polskie dzieci z rękach nazi...

Mocno przerysowana, co nie znaczy, że nieprawdziwa. Podczas lektury zastanawiałem się, ile dzieci w wyniku porwania i wychowania w Niemczech, miało się znacznie lepiej, niż w biednej, komunistycznej Polsce. Te, które pamiętały, miały zapewne przekichane, ale te, które uprowadzono w wieku lat 2-3, to już zupełnie inna historia.