Książka powstawała w patriarchalnej atmosferze romanowskiego dworu w ciągu trzech dziesięcioleci drugiej połowy XIX wieku. Pozostał w nim autor wierny dwóm pasjom swego pisarstwa : zainteresowaniom genealogicznym i anegdotycznym. Pod względem genealogicznym traktat jest niejednolity, łączy zapis pamiętnikarski z zapiskami dziennymi, bieżącymi. Konserwatyzm Autora wyrasta na gruncie wysokich wymagań stawianych przed szlachtą, choć doprowadza go niekiedy na pozycje antynarodowe. Wartość dokumentarną ogłaszanego z rękopisu pamietnika podnosi fakt, iż dotyczy on terenów na ogół bardzo słabo reprezentowanych w polskim pamiętnikarstwie.