Opinia na temat książki Sierociniec

Jak sam autor napisał, na końcu w swojej powieści, wykorzystał przy jej pisaniu rzeczywiste wspomnienia osoby, która wychowywała się w Domu Dziecka. Cała reszta to fikcja. Ale przerażająca w swojej wymowie. Zawsze gdy krzywda dzieje się komukolwiek to nóż otwiera mi się w kieszeni. Gdy zaś krzywda dotyczy dzieci szczególnie mnie to boli. Dzieci powinny być otaczane miłością i ciepłem. Nikt nie ma prawa ich krzywdzić. Dlatego ucieszyłam się gdy Ugne Galant i jego przyjaciele zajęli się tzw. adopcją dzieci ze szczecińskiego sierocińca, zarówno do polskich jak i zagranicznych rodzin. Kim w większości byli tzw. rodzice adopcyjni? Do czego potrzebne były im dzieci? Kto i dlaczego pozwalał na cały proceder? Czy robił lub robili to świadomie? Czy kara była adekwatna do winy? Czy Galant poradzi sobie z kolejnym nieszczęściem, które na niego spadło? Czy może znowu powróci do alkoholu i znieczulenia, które on mu zapewnia? Niesamowita powieść, która porusza ważny i bolesny temat. Do tego doskonale odzwierciedla ówczesne realia życia w komunistycznej Polsce. Z niepokojem czekam na kolejną powieść autora i temat, który stanie się podwaliną fabuły. Szczerze polecam.