Cytaty z książki "Sicario Italiano"

“Odkąd pamiętam, trzymałam się z dala od wyglądających podejrzanie ludzi. Od tych, którzy przypominali tych bajkowych złoczyńców. Samoistnie ufałam osobom sprawaiającym wrażenie dobrych i to był mój największy błąd.”

“Z zewnątrz był niezaprzeczalnie idealny, ale od środka zepsuty do szpiku kości. Bez uczuć, jakby zamiast serca miał bryłę lodu, której nikt nie mógł rozkuć. W jego głowie działy się chore, przerażające rzeczy.”

“Nie przepadałem za emocjami ani nie żyłem nadzieją, bo oba te aspekty sprawiają, że można zniszczyć człowieka, a mnie nie dało się złamać.”

“Ta krótka rozmowa sprawiła, że nieznajomy mnie zaintrygował. W tym momencie stał się najtrudniejszą zagadką, a ja pragnęłam rozwiązać każdą jej część.”

“Mnie natomiast życie nauczyło, że zawsze będę mieć tylko siebie, a ludzie przychodzą i odchodzą. Umrę też w samotności. Nie zosatwię przez nikogo przeprowadzony do tej mistycznej krainy zwanej zaświatami, o ile ta w ogóle istnieje.”

“Tam, gdzie pojawiała się żona dona, tam były problemy. Oczywiście z łatwością je rozwiązywała, ale w większości przypadków ona była ich źródłem.”

“Miażdży każdą cząstkę mnie. Rozbija na kawałki. Nawet łzy nie złagodziły strachu, który sparaliżował ciało. Modlitwy nic nie dały, a moja głowa jak zacięta płyta powtarza: "Zabij mnie. Zabij mnie. Zabij mnie." Błagam, zabij mnie.”

“Czemu moje ciało reagowało tak na bliskość tego mężczyzny? Wciąż mnie przerażał, ale dał mi namiastkę bezpieczeństwa, której chciałam się kurczowo trzymać, choć wiedziałam, że ta chwila delikatności ze strony Giovanniego minęła.”