Sezon na szczęście

Bardzo lubię dostawać książki w prezencie. Ową powieść dostałam i niestety, co widać po ocenie była to strata czasu. Książka w opisie zawiera prostą acz na swój sposób uroczą fabułę, okazuje się jednak zlepkiem o mało ciekawym przebiegu,nudną i przewidywalną oraz bardzo, naprawdę bardzo irytującą. Osoby przedstawione zostały w sposób ogólnikowy. Nie został zamieszczony opis ich wyglądu i rzadko się można doszukać cokolwiek na temat ich charakterów. Na drugim miejscu jej minusów dopisuję straszny chaos i zamęt wprowadzony kolosalną liczbą postaci. Zaczęłam się już gubić na samym początku. Trudno się było połapać kto z kim sypia,kto jest czyją matką,córką,kuzynem,wujem,babką - jakaś masakra. Kolejną rzeczą jest to,że w książce kompletnie nic się nie dzieje. Wieje nudą raz po raz. Przydługie rozdziały z powtarzającymi się sformułowaniami spowodowały,że kilka razy byłam bliska rzucić tym czytadłem w kąt, lecz nie mam w zwyczaju nie kończyć zaczętych lektur i nie dawałoby mi to spokoju, puki bym jej nie skończyła jakakolwiek by była, więc czytałam. Praktycznie w każdym rozdziale natknąć się można na powtórzenia co mnie strasznie denerwowało a były to między innymi zdania takie jak: " Aleks obrzucił Elizę swym powłóczystym spojrzeniem", "salon zatrząsł się od śmiechu", "Dołeczki Diany to się włączały a to wyłączały", " Henryk podkręcił wąsa" , " Ryszard skubnął wąsika", " Marysia potrząsnęła swym końskim ogonem" i parę innych. Dobry usypiacz. Jedynym plusem było wplątanie polskiej ...