Sezon na słówka

Książka ukazuje nam bardzo poważny problem, jakim jest narastający kryzys rodziny. Nie koniecznie dzieci muszą być bite czy molestowane, by uznać że w rodzinie nie dzieje się najlepiej. Autorka ukazuje nam obraz rodziny, w której wszytskie decyzje podejmuje ojciec i to on decyduje kto jest ważny a kto nie, kto zasługuje na jego uwagę a kto ma siedzieć cicho i udawać że wszytsko jest dobrze. Jego uwaga skupia się na córce, traktując resztę rodziny jak coś zbędnego. Jednak Eliza też nie ma lekko, presja, którą wywiera na niej ojciec, jest tak ogromna, że aż dziw, że tak mała dziewczynka tak długo to wszytsko znosiła. Nic dziwnego, że rodzina całkowicie się rozpada, że rodzeństwo walczy o uwagę rodziców i nie radzi sobie z kontaktami z równieśnikami, że żona popada w obłed bo nie ma oparcia w mężu. Książka traktuje o rzeczach ważnych, ma w sobie to coś, jednak zmęczyła mnie bardzo. Dwa razy ją odkładałam by znów zacząć czytać. Moje odczucia są mieszane i nie wiem czy bym drugi raz się wzieła za jej czytanie. Może język jakim była pisana tak mnie zmęczył?

Książkę oceniam miedzy 3 a 4. Plusy to ciekawa fabuła, dobre opisanie psychicznej matki, zamkniętego ojca, zdolnej i cichej córki oraz poszukującego syna. Minusy? Czasem akcja była nudna, momentami obleśna, a zakończenie mnie kompletnie nie usatysfakcjonowało. Aczkolwiek tę książkę wspominam w miarę dobrze - miała niepowtarzalny klimat, a zauważyłam, ze to mnie w ksiażkach njabardziej przyciąga i sprawia, że taką powieść zapamiętuję najlepiej.

Dla mnie masakra, nudna, a bohaterka beznadziejna. Musiałam przerwać po 80 stronach, może dalej się rozkręcała, ale ja już nie mogłam tego czytać.