Setnik oratorów polskich XIX i XX wieku

Oratorstwo ostatnich dwu stuleci nie doczekało się, jak na razie, żadnej monografii. Autorowi niniejszej pozycji chodziło o wstępne uporządkowanie stanu rzeczy, a więc po raz pierwszy wyodrębnienie, przypomnienie i próbę kwalifikacji jakościowej najbardziej znaczących mówców wraz z ich dorobkiem. Zważywszy nikły stan badań nad oratorstwem obu ostatnich wieków, zaryzykować można stwierdzenie, że publikacja tego rodzaju może stanowić podstawę do dalszych badań. Oferuje bowiem informacje faktograficzne, przede wszystkim bibliografię podmiotową i podejmuje próbę interpretacji, proponuje kierunek lektury. Ale zawiera też bibliografię przedmiotową, zebraną po raz pierwszy w jednym miejscu, z wieloma pozycjami drobnego formatu, ale cennej treści. Autor starał się też zarysować pewien kontekst przedmiotu, opisać rozmaite z nim relacje, przypominając opinie świadków, wrażenia i oceny słuchaczy, echa prasowe wystąpień oratorskich.