Serce nr 62

Zupełnie czegoś innego się po tej książce spodziewałam. Jednak w tym wypadku, pochylam głowę i bijąc się w piersi wołam "mea culpa". Kupiłam tę książkę, bo zachęciła mnie okładka, oraz ciekawy opis. Wciąż nie zawsze pamiętam, że opis najczęściej jest bardzo, na wyrost. Tym razem opis niemal się zgadzał z treścią, tylko ja nie dopatrzyłam się jednego maleńkiego słówka, "w tle". Stąd, mea culpa.

Niestety, to co tutaj rzeczywiście jest tylko tłem, ja "widziałam", sądząc, chociażby po okładce i tytule jako sedno książki. Tak nie było i stąd moje rozczarowanie. Temat "hodowania" na części zamienne "więźniów sumienia" i ogólnie cały ten jakże poważny i coraz większy problem został doskonale rozmyty i rozmieniony na drobne. Stał się tylko minimalnie trywialnym przebąknięciem, zalanym potokiem seksualnych doznań i dąsań pewnej pannicy z wytatuowaną na szyi kotwicą Polski Walczącej.

Ani ta, jakby nie było, jedna z głównych postaci, ani jej chłoptaś, ani ich dialogi rodem z gimnazjum (chyba miało być zabawnie), nie przekonały mnie, ani do siebie, ani do książki. Żałuję, że ją kupiłam, chociaż może i to miało swoje dobre strony, bardziej i dokładniej będę czytać opisy, by już więcej nie przegapić maleńkich słówek w rodzaju, "w tle".