Nowoczesna semantyka lingwistyczna nie traktuje języka jako zjawiska w pełni autonomicznego, lecz jako część kultury, jeden z możliwych, wzajemnie dopełniających się kodów. Przy opisie znaczenia nazw barw we współczesnym języku polskim podstawowym źródłem informacji są poświadczenia z polszczyzny ogólnej i języka artystycznego, rozpatrywane jednak na tle szeroko rozumianej kultury, od danych archeologicznych poczynając, poprzez symbolikę barw w średniowiecznej Europie, a na faktach z zakresu współczesnej psychologii czy paramedycznej chromoterapii kończąc. Wyraźnie widać, że dane rozmaitych dyscyplin naukowych się nie wykluczają, co więcej - wzajemnie dopełniają i motywują.