Sekrety nigdy nie umierają

Nie wiem jak wy, ale ja czasami czuję, że jakaś książka będzie niesamowita i wtedy zawsze biorę ją poza kolejnością. Już samo trzymanie w dłoniach jej wywołuje pewnego rodzaju i ciężar i ekscytację jednocześnie. Zapewniam was, że wciąga od pierwszej strony i pomimo rzucanych podpowiedzi, trudno jest się domyślić kto ponosi winę za wiele spraw, które są tu roztrząsane. Niby głównym wątkiem jest pewna chata, do której co roku w porze Halloween przybywają młodzi ludzie, by wyszeptać swoje przewinienia. Jednak mamy też wiele spraw pobocznych zgranych z tym z nim, więc nie ma czegoś takiego jak nuda. Jesteśmy trzymani w napięciu do ostatniej chwili. Wyszło bowiem na to, że ktoś poznał sekrety paczki przyjaciół. Ktoś z nich w połowie domyśla się kim ta osoba może być, tylko jest pewien problem, ona nigdy nie istniała naprawdę. Szybko grupka dzieciaków przekonuje się, że są obserwowani. Osoba z telefonu zaczyna ich szantażować uwieczniając ich w dziwnych sytuacjach. Oprócz tego, główny bohater wciąż zadręcza się tym, co zrobił bardzo dawno temu. Te sytuacje wracają do niego jak bumerang, a sam przekonuje nas, że nikomu nie może powiedzieć, co się wtedy wydarzyło. Inną problematyką jest bycie sławnym i jak to wpływa na całą rodzinę. Mamy również zazdrość, że komuś się wiedzie, podczas gdy ktoś inny marzy o zwyczajnym domu. Wątków zazdrosnych osób będzie więcej. Jak widać nie ma bezpiecznego miejsca na świecie, gdzie można by ukryć wstydliwe sekrety. Każdy z nich prędzej czy późn...

Thriller YA Vincenta Ralpha pt. “Sekrety nigdy nie umierają” mimo iż skierowany jest docelowo do młodzieży, to dla dorosłego czytelnika też okaże się całkiem fajną rozrywką. A wyjątkowo dobrze przemówi do rodziców, gdyż to relacje nastolatka z rodzicami odgrywają w nim naprawdę ważne miejsce w fabule. Jest to historia piątki 17-latków, z których każdy z nich skrywa jakiś sekret tak wstydliwy, że nie chce go nikomu wyjawić - jednak, by nie obarczać się poczuciem winy, nie dać się zgnieść temu sekretowi, co roku wyjawiają je w pustej chacie w lesie. A jednak tegoroczny rytuał zostaje zakłócony i to od niego rozpoczyna się rozgrywka z nieznajomym przeciwnikiem - ktoś zna ich sekrety, ktoś zaczyna ich nękać. Krótkie rozdziały, pierwszoosobowa narracja i dynamiczna akcja z solidnymi twistami sprawiają, że książka od samego początku nieźle wciąga! Jej styl jednak jest uniwersalny, jedyny powiew nowoczesności to miejsce w fabule dla różnych tożsamości i orientacji. Postaci zbudowane są ciekawie, każdy obarczony jest własnym dramatem, a problemy z jakimi się borykają na co dzień wypadają bardzo normalnie - przede wszystkim są to oczekiwania co do przyjaciół, rodziców i dzieci. Dla mnie np. najtrudniejszą postacią był ojciec głównego bohatera, który usilnie przenosił na swoje potomstwo własne niespełnione marzenia. Oczywiście ważna jest i tematyka, jaką powieść niesie - skrywanie sekretów nigdy nie jest dobre - konsekwencje tylko narastają, tak samo jak i poczucie winy, a czasami...

Lekka, prosta książka, całkiem przyjemne czytadło dla nastolatków. Poprawnie napisana z całkiem niezłym klimatem. Wchodzi szybko i przyjemnie. Nie jest to jakieś wybitne dzieło, za bardzo przypomina Koszmar minionego lata, chociaż jednocześnie ma swój charakter. Postacie proste bardziej archetypiczne niż złożone psychologicznie. Do młodego czytelnika przemówią na pewno. Dzieje się na pewno dużo, w szybkim tempie i niezłym stylu. Tyle.

Jeśli mowa o thrillerach psychologicznych, to nie ma dla mnie znaczenia grupa docelowa, do jakiej są skierowane — biorę wszystkie.

„Sekrety nigdy nie umierają” Vincenta Ralpha opowiada o grupce nastolatków, którzy raz do roku, z okazji Halloween odprawiają rytuał symbolicznego grzebania sekretów. Jednak jest ktoś, kto je zna i nie zawaha się tej wiedzy użyć...

W tym przypadku odrobinę odczułam, że książka przeznaczona jest dla młodszego czytelnika — opowiada o młodych ludziach i ich problemach, które narastają po jednej z nocy 'wyznań', wtedy to ktoś zaczyna ich prześladować, napędzając im niezłego stracha. Muszę przyznać, że i mnie udzieliła się ta atmosfera paranoi i niepewności.

Wydarzenia śledzimy dzięki pierwszoosobowej narracji głównego bohatera, Sama, który nie zamierza bezczynnie czekać na rozwój wypadków, lecz bierze sprawy w swoje ręce i postanawia odkryć, kim jest szantażysta. Obserwujemy jak nasz detektyw-amator krok po kroku zmierza do odkrycia prawdy.

W tle wybrzmiewa inna, brzydka historia o tym, jak rodzice rekompensują sobie swoje braki kosztem dzieci, zabierając im beztroskę i niewinność. Autor porusza też takie wątki jak: hejt, niszczycielska moc sekretów i potrzeba rozmowy.