Ścieżkami tłumaczy. Poezja polska w Bułgarii w latach 1956-1989

Niniejsze studium jest równie ważne dla historii literatury polskiej, co dla historii literatury bułgarskiej; należy do domeny komparatystyki, wskazując nie tylko teoretycznie na przekład jako jej punkt centralny. Autorka umieszcza poezję polską w sieci porównań złożonej z przekładów na język bułgarski, a także z twórczości własnej tłumaczy, listów i wypowiedzi metaliterackich. Celowość tego zabiegu służy refleksji nad słowiańskimi przekładami, stanowiąc dowód na podobieństwa i różnice kulturowe w ramach języków blisko spokrewnionych, co podkreśla wagę tożsamości jednostkowych (osób i zbiorowości) w porozumieniu międzykulturowym. Opisy wybranych faktów z historii przekładu poezji polskiej w Bułgarii w latach 1956-1989 pozwalają zrozumieć motywacje tłumaczy, kryteria ich wyborów i sposób, w który pojmowali swoją rolę w kształtowaniu tekstów.
prof. dr hab. Bożena Tokarz

Książka przedstawia swoistą historyczną kartografię etapów w literackich i kulturowych związkach polsko-bułgarskich; czasową mapę dokonań artystycznych. Systematyzuje zainteresowania badaczy i tłumaczy w różnych okresach, a jednocześnie opisuje intelektualne, nawet przyjacielskie relacje międzyludzkie w obrębie dwóch bliskich, choć odmiennych kultur. Szczegółowa analiza działalności przekładowej Dory Gabe, Błagi Dimitrowej i Pyrwana Stefanowa pozwoliła ukazać kontinuum praktyk translatorskich oraz metamorfozy gustu artystycznego w okresie przedwojennym i powojennym. Procedura badawcza, polegająca na zestawieniu strategii i poetyk przekładu z dwóch epok w sposób naturalny wyłuskuje nowe tendencje i zmiany paradygmatów. Pozwala na porównanie poetyki autorów, reprezentujących odmienne nurty artystyczne, a z perspektywy międzypokoleniowych spotkań można je również potraktować jako materiał do studiów komparatystycznych.
prof. dr hab. Galia Simeonova-Konach