W niniejszej publikacji przedstawiony zastał zarys dziejów rzymskich prowincji nadreńskich i naddunajskich w dobie panowania Wespazjana, Tytusa i Domicjana, tj. cesarzy z dynastii Flawiuszy (lata 69-96 po Chr.), w kontekście dziejów militarnych (res militares) i tzw. polityki zagranicznej, czy też – nazywając rzecz może bardziej poprawnie – polityki zewnętrznej (res externae). Analizie poddano kroki Wespazjana, zmierzające do odbudowy zniszczeń wojennych, jak również poczynania princepsa oraz dwóch jego następców w dziele reorganizacji militarnej prowincji nadreńskich i naddunajskich, wykreślenia nowej linii granicznej na obszarze tzw. Agri Decumetes (terytoria w górnym biegu Renu i Dunaju) i jej odpowiedniego umocnienia, wreszcie – relacje, nie zawsze zresztą pokojowe, z ludami zamieszkującymi drugi, barbarzyński brzeg obu rzek granicznych na północnych rubieżach Cesarstwa Rzymskiego.