Rytm zagubionych serc

Przychodzę z recenzją książki "Rytm zagubionych serc " @karolina.rudnik.autorka, @wydawnictwoszostyzmysl dziękuję za egzemplarz.

Łucja ma dwadzieścia lat i uwielbia imprezować bo tam może zapomnieć.Relacja z matką pozostawia wiele do życzenia.Kamil niedawno wydostał się z niezbyt udanego związku.Pomimo dwudziestu jeden lat jest chłopakiem mądrym i pracowitm.Młodzi poznają się i odkrywają siebie,oboje niepewni,nie za bardzo szczęśliwi.Jedno spotkanie i znajdują w sobie ukojenie.

Nie znajdziecie w tej historii przysłowiowego wow.Wszystko dzieje się naturalnym tempem i nie ma tutaj żadnego zaskoczenia.Lekka lektura ale ma w sobie ważny przekaz i emocje przedstawione przez bohaterów. Możemy poznać dwójkę młodych osób,którzy wkraczają w dorosłość z nieciekawą przeszłością.Jednak z całych sił chcą się wspierać i dążą do tego by siebie wzajemnie uszczęśliwić.Podoba mi się to,iż od początku książki wiem co Karolina Rudnik chce uświadomić czytelnikowi Mianowicie to,że warto budować uczucia,warto się wspierać i warto dać człowiekowi drugą szansę, nawet gdy czasem z dobrej drogi zstąpimy w inną ścieżkę lecz po doświadczeniach powrócimy na te dobrą drogę to takiemu człowiekowi należy się wsparcie żeby wiedział i czuł że dobrze postąpił.Drugą sprawą jest przeszłość i to,iż Łucja przeżyła naprawdę ciężkie chwilę.Mimo to próbowała oczyścić swój umysł z toksycznych wspomnieć.
Podobała mi się ta historia,pomimo swojej lekkości w czytaniu i przewidywalności uważam że...

Urocza okładka kryje trochę mniej uroczą treść. To romans opowiadajacy historię dwójki młodych ludzi, a każde z nich ma swoją trudną przeszłość. I wszystko byłoby w porządku, no może oprócz przewidywalności, gdyby nie trochę płytkie podejście do tematu.

Na próżno szukać tu wielkich emocji czy wydarzeń, które wpłyną na bohaterów. Nie kupuję przypadkowych spotkań i miłości aż po grób - po trzech dniach znajomości. Chociaż początek zapowiadał się dobrze. Potem jednak przesadne tajemnice, konflikty z przybranymi ojcami, traumy, które traumami nie były, zdominowały fabułę, a ja pozostałam z pytaniami bez odpowiedzi i przytłoczona trochę nierealnym, w moim mniemaniu uczuciem pary głównych postaci.

Ogólnie nie jest to zła książka, bo znośnie napisana, jednak ja nie wyczułam tu żadnej prawdziwości. Lekka, błyskawiczna do przeczytania i równie szybka do zapomnienia.