Rycerze pożyczonego mroku. Tom 1

Książka dla dzieci (i/lub młodzieży, chociaż brak jakichkolwiek odniesień do romantycznej miłości sugeruje raczej dzieci jako grupę docelową), powielająca wielokrotnie wykorzystywane schematy dziecka-wybrańca, walczącego z przenikającymi do naszego świata potworami z alternatywnej rzeczywistości. Gdyby nie zakończenie, oferujące minimalne odchylenia od sztampy, byłaby to potwornie męcząca wtórnością i schematyzmem bajka o sierocie, który oczywiście okazuje się superbohaterem. Dzięki szczęśliwym zbiegom okoliczności nie musi on nawet spędzić wielu lat na nauce superbohaterstwa, bo przygodnie uratowana mroczna księżniczka ofiarowuje mu cała wiedzę i moc w dwóch akapitach. Przyjaciele okazują się zdrajcami a wrogowie milutkimi i honorowymi potworami. No, może nie wszyscy, bo przecież jakieś czarne charaktery musiały pozostać. Niestety, nie wszyscy bohaterowie zginęli, więc pewnie będzie ciąg dalszy. Opuszczałem fragmenty, bo inaczej zmarłbym z rozpaczy, ale może dzieciom się to podoba? Gdyby jeszcze autor miał chociaż ślad poczucia humoru...