Rozpalmy słońce

„Rozpalmy słońce” to druga powieść Jose Mauro de Vasconcelos, w której poznajemy dalsze losy Zeze – bohatera „Mojego drzewka pomarańczowego”. Chłopiec skończył dziesięć lat, mieszka u swojego wuja w Natal, gdzie odbiera staranne wykształcenie w elitarnym gimnazjum braci marystów, uczy się gry na fortepianie i dorasta w całkiem nowym dla niego świecie. Pozornie wszystko układa się jak najlepiej, ale chłopiec wciąż czuje się zagubiony. W swoim codziennym życiu przenosi się do bogatego świata marzeń, który jest dla niego przyjazny i miły.
W nowej rodzinie chłopcu nadal bardzo brakuje miłości, czułości i zrozumienia, czyli tego wszystkiego czego nie zaznał mieszkając ze swoimi rodzicami i rodzeństwem w Rio. Zeze wciąż uwielbia psoty, a jego przebogata wyobraźnia sprawia, że często popada w tarapaty, bywa nieposkromiony, czasem naiwny i szalony jak dziecko. Z drugiej strony jednak ten przedwcześnie dojrzały chłopiec świetnie radzi sobie w szkole, w której jest najmłodszym uczniem, chętnie chodzi do kina, czyta książki, interesuje się otaczającym światem.
Jedynym przyjacielem Zeze jest jeden z zakonników - brat Felicjano, którego nazywa Fayolle. Mężczyzna stara się zawsze wspierać chłopca, zrozumieć jego postępowanie, ratuje go z opresji i rozmawia z nim jak ojciec. Jest dla niego dobry, nie krzyczy i nie karci go. Nawet jeśli chłopiec musi ponieść karę, brat Felicjano zawsze stara się mu wytłumaczyć dlaczego. Fayolle to ktoś na kształt dawnego przyjaciela Portugala, o kt...

Szczerze mówiąc książka napisana jako wymuszona kontynuacja, nie wywołała żadnych emocji tak jak wcześniej "Moje drzewko...".