Opinia na temat książki Quo vadis

Akcja powieści toczy się w starożytnym Rzymie za panowania Nerona. Głównym wątkiem jest miłością między chrześcijanką Ligią a patrycjuszem Markiem Winicjuszem. Rzymski żołnierz jest przeciwnikiem nowej religii, jednak pod wpływem swojej ukochanej zmienia zdanie. Niestety w tym samym momencie wybucha pożar w Rzymie, oskarżeni o podpalenie miasta są wyznawcy Chrystusa. Od tego momentu rozpoczynają się ich prześladowania. Ligia wraz z pozostałymi chrześcijanami zostaje uwięziona i weźmie udział w igrzyskach na śmierć i życie. Czy Winicjusz uratuje swoją ukochaną?

Jest to moje pierwsze zetknięcie z Quo vadis. Nie wiem, czy ta powieść była lekturą szkolną. Nawet jeżeli tak było, to jej nie czytałam, bo choć trudno w to uwierzyć w szkole omijałam szerokim łukiem lektury. Z perspektywy czasu cieszę się z takiego obrotu spraw, bo nie jestem przekonana czy jako nastolatka w pełni doceniłabym tę powieść, tak jak zrobiłam to teraz. Może zabrzmi to górnolotnie, ale uważam, że Quo vadis to jedna z piękniejszych powieści o różnych obliczach miłość – do samego siebie, do Boga oraz tej, o której marzą wszyscy, czyli miłości romantycznej. Wzruszyłam się podczas lektury nieraz, jednak łzy spłynęły mi podczas trwania igrzysk. To było przejmujące widowisko, które przepuszczone przez wodze fantazji jeszcze mocniej mnie dotknęło. Ode mnie 10/10.

Książka idealnie wpasowała się w wyzwanie czytelnicze z hashtagiem #klubniespokojnejstarości organizowanym przez @zakurzona._biblioteczka i @lechita92 w kategorii retro klimaty – książka, w której akcja dzieje się w dawnych czasach.