Puszcza Kampinoska-Jaktorów 1944 Na polach w okolicy miejscowości Budy Zosine, między Warszawą a Skierniewicami niedaleko Jaktorowa, 29 września 1944 r. rozegrała się walka partyzanckiej Grupy AK "Kampinos". Zgodnie z polską historiografią, batalię tę nazywamy bitwą pod Jaktorowem. Niemieckie meldunki z czasu tych walk określały ją natomiast jako starcie pod Baranowem lub Żyrardowem. Polskie zgrupowanie partyzanckie, po wyjściu z osłony lasów Puszczy Kampinoskiej, wywalczyło sobie drogę przez niemiecką zaporę stworzoną na linii szosy Warszawa - Leszno - Kampinos - Sochaczew. Bitwa pod Jaktorowem, ostatni akord w działaniach Grupy "Kampinos" jako zwartej jednostki bojowej, rozpoczęła się około godziny 11, trwała do późnych godzin nocnych. W jej wyniku śmierć poniosło 150 żołnierzy, około 200 zostało rannych, a kolejnych 200 dostało się do niewoli.
Warszawa 1944-1945 Walki latem 1944 roku, w sensie strategicznym, były jednym z epizodów działań w centralnej części Frontu Wschodniego II wojny światowej. Mimo ograniczonego znaczenia militarnego, Powstanie Warszawskie miało ogromny wpływ na decyzje o charakterze politycznym, a te z kolei przekładały się na działania wojsk na szczeblu strategiczny i operacyjnym. Już w pierwszych dniach sierpnia nastąpiło wyhamowanie zaczepnych kroków Armii Czerwonej. 4 sierpnia sowiecki 125 Korpus Strzelecki z 47 Armii dotarł do Radości, nawiązując styczność z 16 Korpusem Pancernym z 2 Arii Pancernej. Dzięki temu, mimo osłabienia sił 9 Armii, z której odeszły dwie dywizje pancerne, pojawiła się możliwość kontynuacji natarcia.