Pułapki myślenia

Wyjątkowo zgadzam się z opisem okładkowym - jest to książka wybitna, przełomowa, rzeczywiście omawia dwa systemy obróbki używane przez umysł, pokazuje pułapki myślenia, w które wpadamy wszyscy i przygląda się pozornie bezsensownym zachowaniom. Dlaczego jesteśmy bardziej skłonni podejmować ryzykowne działania w grupie i wtedy kiedy jest nam źle? Jak pamiętamy nieprzyjemne wydarzenia? Proporcjonalnie do długości ich trwania czy intensywności bólu? Dlaczego umysł świadomy (System 2)jest leniwy i wysługuje się systemem szybkim (pierwszym - tym od stereotypów, uproszczeń i emocji)? I dlaczego, mimo, że byłam książką zachwycona, tak długo zabierałam się do napisania opinii?

Daniel Kahneman dostarcza tak dużej liczby tematów do refleksji i dyskusji, że starczyłoby Robinsonowi i Piętaszkowi na całe lata. Tak właśnie wyobrażam sobie idealną lekturę na bezludną wyspę. Mnóstwo pytań, grzebania w pamięci, obserwowania innych i w końcu kiwania w zamyśleniu głową :)

Rozdziały, które zrobiły na mnie największe wrażenie to te o złudzeniach umysłowych i skrzywieniach poznawczych oraz o doznawaniu swojego życia. Te trzy przeczytajcie koniecznie.

P.S. Zdecydowanie jest to książka do czytania oczami, przy słuchaniu System 2 męczył się, zacinał i nawet w swoim lenistwie kusił, żeby rzucić słuchawkami w kat. Ale lepiej przesłuchać, niż nie znać w ogóle.

Książka "Pułapki myślenia" to efekt długoletnich zainteresowań autora intuicyjnymi błędami poznawczymi. Kahneman podaje mnóstwo przykładów błędnych sądów, irracjonalnych wnioskowań. To one stanowią o sile pracy.
Aby w sposób bardziej formalny analizować ludzki umysł wprowadza dwa systemy wnioskowań. Szybki i wolny (str. 31). Kanoniczny przykład konfliktu obu systemów to przypomniany przez Kahnemana eksperyment (znany jako 'Niewidzialny goryl') z liczeniem odbić piłki przez osoby filmowane (system drugi pracuje) i nagłym pojawieniem się goryla na kilka sekund (jego percepcja wymaga systemu pierwszego). Okazuje się, że większość ludzi nawet nie zauważyła goryla!
Początkowe rozdziały (str. 29-142) są w istocie próbą opisania na przykładach działania tych dwóch systemów i pokazania, skąd sie biorą liczne wpadki decyzyjne naszego umysłu. Z reguły system wolny wymaga sporo zasobów i jak nie musi, nie jest aktywowany. A to ma dla nas poważne konsekwencje.

Do opisu tych dwóch systemów w naszym mózgu Kahneman rozważa efekt tzw. torowania (str. 70-81). Podprogowo wzmacnia się w nim pewne klasy pojęciowe, kanalizuje umysł i w efekcie człowiek zachowuje się bardziej przewidywalne dla eksperymentatora. Zapewne jest to jedna z metod używanych przy manipulacjach. Kahneman podaje bardzo ciekawy przykład torowania, gdy studenci trzymający miedzy zębami ołówek byli bardziej skłonni do optymizmu (str. 75).
Kolejne grupy zachowań, nazwane łatwością poznawczą i maszyną poc...

Naukowa - po prostu.
Przydatna - na pewno.

ok