Psy z Essex

Trzeba zacząć od naprawdę pięknego wydania. Na półce w bibliotece od razu przykuła moją uwagę. Jednak żeby nie było zbyt słodko, w książce mamy sporą liczbę literówek, ktoś tam się nie do końca przyłożył do swojej pracy.
Co do fabuły, to jest nieźle. Może bez większych fajerwerków, ale książka wciąga od pierwszej strony. Akcja toczy się w roku 1346 w czasie jednej z kampanii wojennych Anglików w trwającej wtedy wojnie stuletniej z Francją. Zaczyna się od lądowania na plaży w Normandii, a kończy bitwą pod Crecy. Te same wydarzenie zostały już opisane wcześniej przez Bernarda Cornwella w pierwszym tomie jego cyklu o świętym Graalu. Jednak są to zupełnie inne książki. Tutaj przez cały czas towarzyszymy jednej z drużyn, tytułowym Psom z Essex pod przywództwem Lovedaya, w dość żmudnej i momentami wręcz nudnej kampanii. Drobne potyczki, plądrowanie i palenie wsi, od czasu do czasu zdobycie większego miasta przy dość biernej postawie obrońców. Ale w to wszystko wplecione są różne misje naszych Psów, z których nie zawsze wychodzą bez szwanku. Podążałem za drużyną Lovedaya, po cichu licząc na monumentalny opis bitwy pod Crecy, ale srogo się zawiodłem. Cornwell w swoim cyklu zrobił to po mistrzowsku, z czego zresztą słynie. Tutaj, niestety, autor ograniczył się do krótkiego opisu, na zasadzie - odbyła się, ktoś zginał, inny wygrał i tyle. I za to niestety duży minus z mojej strony. Zakończenie typowo serialowe, zrobione pod kolejny tom, za który na pewno sięgnę.
Generalnie...